برآورد سطح و بررسی عوامل موثر بر مرگ و میر شهر تهران در سال ۱۳۸۴ و روند تحولات اپیدمیولوژیکی آن در سی سال اخیر

هرچند پیشرفت علم پزشکی،کشف داروهای جدید،فراگیر شدن تکنولوژی بهداشت عمومی و بهبود تولید مواد غذایی از مهم ترین عوامل کاهش مرگ ومیر در اکثر کشورهای جهان بوده است ولی براساس مطالعات انجام شده،علل و عوامل موثر بر کاهش مرگ ومیر در کشورهای مختلف و حتی در مناطق مختلف یک کشور به طور چشمگیری متفاوت بوده است. شاخص های مرگ ومیر و به ویژه مرگ ومیر نوزادان و اطفال از مهم ترین ملاک های ارزشیابی سطح توسعه یافتگی و نیز پی بردن به این گونه تفاوت ها در مناطق مختلف جهان محسوب می شود. این مقاله،پس از ارائهء تصویری کلی از مبانی نظری،مروری گذرا بر روند تحولات جمعیت و مرگ ومیر در مناطق مختلف دنیا و ایران دارد و سپس سطح مرگ ومیر در گروه های سنی و جنسی مختلف شهر تهران را در سال ۱۳۸۴ برآورد می کند.در انتها تحولات اپیدمیولوژیکی شهر تهران را در فاصله دو مقطع زمانی ۱۳۵۴ و ۱۳۸۴ مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار می دهد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که سطح مرگ ومیر در همهء گروه های سنی و جنسی در سال ۱۳۸۴،در مقایسه با مطالعات گذشته،کاهش چشمگیری داشته و علل مرگ ومیر نیز تغییر یافته است.در تحلیل نهایی،بر لزوم ترسیم دقیق چهرهء مرگ ومیر در جامعه،برای ارزیابی برنامه های بهداشتی و برنامه ریزی در زمینهء افزایش طول عمر و سلامت انسان ها تاکید شده است.

کلیدواژه ها:

مرگ ، سطح مرگ و میر ، علل مرگ و میر ، تحولات اپیدمیولوژیکی ، ترکیب سنی جنسی ، تهران