مقایسه کارایی فرایند انعقاد شیمیایی متداول و انعقاد الکتروشیمیایی و شناورسازی در تصفیه فاضلاب صنعت آرایشی- بهداشتی

زمینه و هدف: فاضلاب آرایشی-بهداشتی،  حاوی مواد شیمیایی و مواد آلی غیر قابل تجزیه زیستی است که باید قبل از تخلیه به محیط زیست، تصفیه شوند. هدف از این مطالعه، مقایسه کارایی فرایند انعقاد شیمیایی متداول و انعقاد الکتروشیمیایی و شناورسازی در تصفیه فاضلاب صنعت آرایشی- بهداشتی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، هر دو فرایند توسط طراحی ترکیبی مرکزی طراحی آزمایش شدند. در فرایند انعقاد شیمیایی متغیرهای pH (۵-۹)، زمان های اختلاط تند (۳۰-۶۰ ثانیه)، کند (۱۰-۲۰ دقیقه) و ته نشینی (۳۰-۶۰ دقیقه) و دوز منعقد کننده پلی آلومنیوم کلراید (۰/۵ -۱ گرم در لیتر) و در فرایند انعقاد الکتروشیمیایی، متغیرهای pH (۵-۹)، شدت جریان الکتریکی مستقیم (۲-۴ آمپر)، زمان واکنش (۴۰-۸۰دقیقه)، تعداد (۴-۸ عدد) و فاصله بین الکترودها (۲-۴ سانتیمتر) بهینه سازی شدند. یافته ها: بر اساس، در هر دو فرایند، مدل طراحی شده از مدل درجه دوم (Quadratic) با ضریب همبستگی بالا تبعیت می کند. کارایی فرایند انعقاد الکتروشیمیایی در کاهش مقدار COD فاضلاب صنعت آرایشی-بهداشتی نسبت به فرایند انعقاد شیمیایی متداول بسیار مناسب تر است، به گونه ای که در شرایط بهینه فرایند، غلظت COD از ۵۷۰ میلی گرم در لیتر به ۵۷ میلی گرم در لیتر کاهش پیدا کرد. در مقابل فرایند انعقاد شیمیایی متداول دارای کارایی ۶۵ درصدی در شرایط بهینه بود که میزان COD به ۱۹۹/۸ میلی گرم در لیتر کاهش پیدا می کند. نتیجه گیری: نتایج مشخص نمود که پس از انجام تصفیه توسط فرایندهای فوق، پساب را می توان به محیط زیست تخلیه نمود.

کلیدواژه ها:

Chemical coagulation ، Electrochemical coagulation ، Optimization ، Central Composite Design ، Cosmetic-sanitary ، wastewater ، انعقاد شیمیایی ، انعقاد الکتروشیمیایی ، بهینه سازی ، طراحی ترکیبی مرکزی ، فاضلاب ، آرایشی-بهداشتی