سنجش و تحلیل مکانی گستردههای فقر در شهر مهاباد (با تکیه بر بعد اجتماعی)

مطالعات فقر شهری به منظور شناسایی نقاط فقیر مناطق فقیر نشین شهری، بالا بردن سطح زندگیمناطق فقیر نشین، تدوین و اجرای سیاسیت های عمومی، طبقه بندی مکان ها و نقش آن به عنوان ابزاراصلی در مدیریت و برنامه ریزی شهری است. یکی از عوامل بازدارنده کاهش آسیب های ناشی از فقر درشهرها، شناسایی و تحلیل فضایی فقر است. این پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل فضایی فقر در سطحمحلات شهر مهاباد صورت گرفته است. روش این پژوهش مبتنی بر روش توصیفی و تحلیلی است که بااستفاده از منابع کتابخانه ای و اخذ اطلاعات از شهرداری شهر مهاباد اطلاعات جمع آوری گردیده است. دراین پژوهش سنجش فقر شهری از شاخص اصلی اجتماعی استفاده شده است وبرای این شاخص با استفاده از تحلیل های مکانی و مدلتصمیم گیری چند معیاره تحلیل شبکه (ANP)، با استفاده از ابزار GIS شاخص نهایی فقر شهری ازتلفیق شاخص ها به دست آمده است. در آخر نتایج نهایی نقشه فقر شهری نشان دهنده وضعیت نامطلوباز نظر فقر در محلات جنوبی و شرقی و ضعیت مطلوب در محلات غربی و مرکزی منطقه مورد مطالعهاست. درصد منطقه مورد مطالعه از نظر فقر شهری وضعیت مناسب (۶۸/۱۸)، نسبتا مناسب (۷۴/۱۶)متوسط (۶۷/۳۰)، نسبتا ضعیف (۶۱/۱۲) و ضعیف (۳۱/۲۱)، را به خود اختصاص داده است. از تلفیق سهشاخص اقتصادی، اجتماعی و کالبدی محله ها سیل زدگان، گمرک، فرهنگیان، آزادگان، موکریان، استادانو نیایش دارای وضعیت مناسب می باشند و محلات شهرک صبا، محمودکان، ۲۲ بهمن، باغ شایگان،ارمنیان و تپه کاودان وضعیت ضعیف را دارا می باشند که نیاز به توجه بیشتر از سوی مدیران شهریهستند. همچنین در ادامه تحلیل و بررسی شاخص خودهمبستگی موران (۳۶/۰) نشان دهنده عدمتصادفی بودن نحوه توزیع مکانی فقر و وجود الگوی خوشه ای و خود همبستگی مکانی در محدوده موردمطالعه است.

کلیدواژه ها:

فقر شهری ، گسترده های فقر ، تحلیل مکانی ، شهر مهاباد