مدل آموزش چندزبانه برای کودکان مهاجر با استفاده از ادبیات فولکلوریک ایران

پدیده مهاجرت، چالش های گوناگونی را برای نظام های آموزشی به ویژه در حوزه آموزش زبان به کودکان مهاجر به وجود آورده است. کودکان مهاجر نه تنها با مساله یادگیری زبان جدید مواجه هستند، بلکه در معرض بحران های هویتی و فرهنگی نیز قرار می گیرند. این پژوهش با هدف ارائه مدلی نوین برای آموزش چندزبانه به کودکان مهاجر، بر ادبیات فولکلوریک ایران به عنوان ابزاری فرهنگی و زبانی تمرکز دارد. چارچوب نظری این پژوهش، ترکیبی از نظریه های یادگیری زبان دوم (از جمله دیدگاه های ویگوتسکی در مورد تعامل اجتماعی و منطقه رشد تقریبی) و نظریه های رشد شناختی و عاطفی کودکان (از جمله نظریه های پیاژه، اریکسون و باندورا) است. در این مدل آموزشی، از گونه های متنوع ادبیات فولکلوریک ایرانی شامل داستان های عامیانه، متل ها، لالایی ها، ضرب المثل ها و چیستان ها برای توسعه مهارت های زبانی، تقویت سواد چندزبانه، و همچنین پرورش هویت فرهنگی و اجتماعی کودکان استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که به کارگیری ادبیات بومی نه تنها باعث تقویت یادگیری زبان دوم و سوم می شود، بلکه احساس تعلق، عزت نفس و انسجام هویتی را نیز در کودکان مهاجر افزایش می دهد. همچنین با تکیه بر بازی، روایت و مشارکت فعال کودکان، می توان فرآیند آموزش زبان را خلاقانه، لذت بخش و موثر ساخت. بر اساس تحلیل منابع و طراحی اولیه مدل، می توان نتیجه گرفت که ادغام ادبیات فولکلوریک در برنامه های چندزبانه به ویژه برای کودکان دارای پیش زمینه فرهنگی مشابه، می تواند به عنوان الگویی موفق در آموزش زبان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش چندزبانه ، کودکان مهاجر ، ادبیات فولکلوریک ، رشد شناختی ، هویت زبانی