نقش خانواده در موفقیت تحصیلی و تربیتی دانش آموز

هدف اصلی این پژوهش، بررسی نقش خانواده در موفقیت تحصیلی و تربیتی دانش آموز است. این پژوهش به روش مروری و با استفاده از مقالات علمی و تحقیقات انجام شده در این زمینه انجام شده است. نتایج پژوهش حاضر بیان می کند که نتایج پژوهش حاضر بیان می کند که رابطه خانه و مدرسه تعاملی دوطرفه است. هر دو نهاد تربیتی باید به نقش خود عمل کنند تا تعلیم و تربیت ثمربخش شوند. وجود معلمان با صلاحیت در مدارس، خلا وجود پدر و مادر را پر نمی کند و وجود والدین توانا وقابل نیز نمی تواند جای مدرسه را بگیرد. همکاری و هماهنگی این دو نهاد مهم در یک برنامه واحد و منسجم می تواند ثمربخش باشد. شکل گیری شخصیت و چگونگی رشد روانی کودکان بیش از همه در گرو عملکرد خانه و مدرسه است .این دو نهاد اجتماعی است که بزرگترین مسئولیت را در رشد و تکامل شخصیت کودکان برعهده دارند. وقتی که رفتار معلمان و اولیای مدرسه و نیز رفتار پدر و مادر و اولیای خانواده با موازین تعلیم وتربیت و روانشناسی کودک و رشد او مطابقت نداشته باشد، سلامت روانی و اجتماعی کودکان به مخاطره می افتد. پس در پرتو همدلی وهمسویی این دونهاد مهم آموزشی و تربیتی یعنی خانه و مدرسه، بسیاری از مشکلات و تنگناهای نظام تعلیم وتربیت حل خواهد شد. خانواده به عنوان مهمترین بستری که کودک در آن می تواند رشد کند و در ابعاد مختلف اجتماعی، تحصیلی و غیره، شکوفا شود، نقش بسیار مهمی را در شکل گیری شخصیت کودک ایفا می کند. اما مدرسه اولین جامعه ای است که کودک در ابعاد بزرگ تری به تعامل با هم سن و سالانش می پردازد و علاوه بر اینکه باید مهارت های درست ارتباط گرفتن را یاد بگیرد، باید بلد باشد که چگونه درس بخواند و چگونه بتواند برای آینده ی خود، برنامه ریزی و کند و در مسیر این برنامه ریزی ها، گام های کوچک و بزرگ خود را بردارد. برای اینکه کودک بتواند رفتاری مورد تایید و درست از خودش ارائه دهد، نیاز است که تعامل والدین با مدرسه به نحوی برقرار باشد. تشکیل انجمن اولیا و مربیان؛ گامی استوار در مسیر ایجاد تعامل والدین با مدرسه است. مدرسه را می توانیم دومین فضای تربیتی معرفی کنیم که کودک در آن قدم می گذارد. یک کودک تا قبل از اینکه وارد چنین فضایی شود، تنها مربی که داشته و از آن ها الگوبرداری میکرده، والدینش بودند اما حالا دیگر شرایط عوض می شود و مسیر جدیدی در انتظار کودک خواهد بود. تعامل موثر و سازنده میان خانه و مدرسه، سرمایه گذاری ارزشمندی برای آینده کودکان دبستانی است. این همکاری نه تنها به بهبود مستقیم پیشرفت تحصیلی آن ها منجر می شود، بلکه پایه های مهارت های اجتماعی، عاطفی و انگیزشی آن ها را نیز تقویت می کند. وقتی خانه و مدرسه در کنار یکدیگر و با هدف مشترک رشد و بالندگی کودک گام برمی دارند، مسیری هموارتر و روشن تر برای موفقیت او در مدرسه و زندگی فراهم می آورند. ایجاد این پل ارتباطی محکم، نیازمند تلاش، درک متقابل و تعهد ازسوی والدین، معلمان، مدیران و تمام دست اندرکاران نظام آموزشی است.

کلیدواژه ها:

خانواده ، موفقیت ، تحصیل و تربیت ، دانش آموز