بررسی نقش میانجی توانمندسازی ساختاری در رابطه رهبری تحول گرا و اشتیاق شغلی کارکنان شهرداری های استان گیلان

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی توانمندسازی ساختاری در رابطه رهبری تحول گرا و اشتیاق شغلی کارکنان ادارات تامین اجتماعی استان گیلان می باشد. پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی – همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش، کلیه کارکنان بخش اداری ادارات تامین اجتماعی استان گیلان هستند که تعدادشان ۵۹۱ نفر بوده و براساس روش نمونه گیری طبقه ای تعداد ۲۳۱ نفر با استفاده از فرمول کوکران به عنوان نمونه مورد مطالعه در نظر گرفته شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد بوده که روایی آن به روش روایی محتوا و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ بالاتر از مقدار مطلوب ۷/۰ برآورد گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری توسط نرم افزار آماری SmartPLS۳ استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که رهبری تحول گرا بر توانمندسازی ساختاری و اشتیاق شغلی تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین تاثیر توانمندسازی ساختاری بر اشتیاق شغلی نیز مثبت و معنادار بود. نقش میانجی توانمندسازی ساختاری نیز در تاثیر رهبری تحول گرا بر اشتیاق شغلی کارکنان ادارات تامین اجتماعی استان گیلان مورد تایید قرار گرفت. بر این اساس می توان گفت که با ارتقای توانمندسازی ساختاری در سایه حضور رهبری تحول گرا، می توان اشتیاق شغلی کارکنان ادارات تامین اجتماعی استان گیلان را توسعه بخشید.

کلیدواژه ها:

رهبری تحول گرا ، توانمندسازی ساختاری ، اشتیاق شغلی