رویکرد تحلیلی بر معماری ارگانیک از حیث کالبد آثار شاخص

معماری ارگانیک یک سبک معماری است که به دنبال ایجاد ارتباط همگن میان ساختمان و محیط طبیعی اطراف آن است و نخستین بار توسط فرانک فرنس و لویی سالیوان در اوایل قرن بیستم مطرح شد. هدف این سبک، طراحی بناهایی است که به جای مقابله با طبیعت، با آن ترکیب شده و جزئی از آن باشند. اینکه بتوان با بررسی نمونه موردی های خاص به ویژگی معماری ارگانیک، در تحقیق پیش رو پی برد، کماکان در هاله ای از ابهام می باشد. این مقاله بر آن است تا با روشی کیفی و رویکردی توصیفی–تحلیلی و تفسیری–تاریخی (روش تحقیق کیفی: مجموعه فعالیت هایی چون مطالعه، مشاهده، مصاحبه و شرکت گسترده در فعالیت های پژوهشی، که هرکدام به نحوی محقق را در کسب اطلاعات دست اول درباره موضوع مورد تحقیق یاری می دهند. تفسیری تاریخی: راهبردی در تحقیق است که با استناد به تاریخ گذشته به تبیین موضوعات می پردازد.) به همراه مطالعات کتابخانه ای به تبیین نمود معماری ارگانیک در کالبد و پلان آثار مذکور بپردازد. به دلیل ماشینی شدن زندگی در دوران مدرنیسم و افزایش اهمیت توجه به طبیعت، که پیوندی عمیق با روح انسان برقرار می سازد، در این مقاله به بررسی معماری ارگانیک پرداخته شده است. معماری ارگانیک، هنر همزیستی بناها با طبیعت است، جایی که طراحی به طور طبیعی با محیط اطراف پیوند خورده و ساختمان ها به گونه ای طراحی می شوند که گویی از دل طبیعت برخاسته اند.

کلیدواژه ها:

ارگانیک ، طبیعت گرایی ، خانه آبشار ، ویلا بادران ، پایداری