رویکرد تحلیلی-قیاسی بر معماری بروتالیسم؛ با ارزیابی دو نمونه موردی: دانشگاه شیراز و دانشگاه ییل آمریکا

پس از جنگ جهانی دوم، جوامع جنگ زده به دنبال راه حلی برای تسریع روند ساخت و ساز و جبران خسارات وارده، معماری بروتالیسم را رواج دادند. این سبک به دلیل استفاده از فرم های ساده هندسی، مصالح در دسترس و اقتصادی و اجتناب از تزئینات و پرداخت بتن، روند ساخت و سا ز را تسریع کرده و برای عموم مردم مسکن در دسترس فراهم آورد. پی بردن به ویژگی های بروتالیسم با بررسی و قیاس یک اثر خارجی و داخلی مورد پرسش است. برای پرداختن به این پرسش، از روش شناسی کیفی- قیاسی با رویکرد توصیفی-تحلیلی و بررسی مطالعات موردی استفاده شده است. دامنه این تحقیق شامل دو ساختمان آموزشی مهم ساخته شده در قرن بیستم است و ویژگی های کالبدی معماری را بررسی می کند. معماری بروتالیسم با عبور از مرزهای جغرافیایی و فرهنگی، به سبکی جهانی تبدیل شده که بدون وابستگی به زمینه های محلی، هویتی مستقل را حفظ می کند. این معماری با حذف تزئینات و تاکید بر سادگی، نه تنها بازتابی از مدرنیته و تغییرات اجتماعی است، بلکه ارتباطی میان فرهنگ های مختلف ایجاد می کند و در هر نقطه ای از جهان، روایتگر مفاهیم مشترک انسانی است. این سبک، با فرم های خالص و عملکردگرای خود، به معماری معنا و هویتی فراتر از ملیت و سنت های محلی می بخشد. در نتیجه، بروتالیسم نه فقط یک رویکرد طراحی، بلکه زبانی مشترک برای بیان تحولات اجتماعی و فرهنگی در مقیاس جهانی است.

کلیدواژه ها:

معماری ، بروتالیسم ، بتن ، دانشگاه شیراز ، دانشگاه ییل آمریکا