بررسی فضای های عمومی، نیمه خصوصی و خصوصی در خانه های سنتی با استفاده از تکنیک نحو فضا؛ نمونه موردی: خانه مشروطه اصفهان

از مهم ترین مسائل معماری ایران، توجه به محرمیت و عرصه بندی فضا ها می باشد. مسئله حفظ حریم یا به عبارتی در معرض دید نبودن فضاهای خانه، موضوعی بوده که با استفاده از ابزارهایی همچون «کنترل دید» و وجود «مانع»، قابل بررسی است. هر چه فضایی قابل دیدتر باشد، به این معنی بوده که از کنترل بصری بالاتری برخوردار است و امکان انتخاب آن افزایش می یابد؛ درنتیجه حریم کمتری دارد. بر همین اساس، وجود مانع، باعث جلوگیری از نفوذ به سمت مرزهای فضای موردنظر می شود که این مانع نه تنها به وسیله دیوار بلکه می تواند با استفاده از نیم دیوار، کفسازی و یا پله نیز ایجاد شود و نفوذ به فضا را حتی با استفاده از مسائل روان شناسانه نیز کاهش دهد. بنابر این در این پژوهش سعی شده است تا عرصه بندی خانه مشروطه به عنوان یک خانه ای که در آن امور سیاسی صورت می گرفته است مورد بررسی قرار گرفته و با معلوم شدن عرصه های عمومی، نیمه خصوصی و خصوصی، قابلیت سکونت و محرمیت در آن مورد بررسی قرار گیرد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی است که ابتدا با استفاده از منابع کتابخانه ای و مقالات علمی به جمع آوری اطلاعات پرداخته شده است. به لحاظ عملکردی، کاربردی با هدف بررسی فضای های عمومی، نیمه خصوصی و خصوصی در خانه مشروطه اصفهان با استفاده از تکنیک نحو فضا می باشد. در نتیجه این موضوع مشخص شد که با وجود سیاسی بودن، این خانه قابلیت سکونت شخصی را نیز داشته است و وجود اشخاص غریبه و نامحرم در این خانه، باعث از بین رفتن محرمیت در این بنا نمی شده است.

کلیدواژه ها:

عرصه بندی ، خانه ، نحو فضا ، محرمیت.