بهینه سازی و انتقال معدنکاری روباز تا استخراج زیرزمینی

در یک معدن روباز برای استخراج یک ذخیره معدنی عمیق، هزینه استخراج ممکن است با آستانه انتقال معدنکاری زیرزمینی افزایش یابد. مقاله رویکردی برای تعیین یک عمق بهینه ای که در آن معدن باید معدنکاری روباز به استخراج زیرزمینی تبدیل شود بیان می کند. استخراج معدن بر اساس مدیریت ریسک فنی، ارزش مجموعه ای از بهینه سازی برنامه های تولید برای هر عمق محاسبه می شود. مدل ارائه شده بر اساس یک برنامه عدد صحیح تصادفی است که در آن مجموع بخش معدن روباز و زیرزمینی سودآورترین عمق شناسایی شده است. بهینه سازی مدل ارائه شده بر اساس یک برنامه عدد صحیح تصادفی، عدم قطعیت زمین شناسی و مدیریت ریسک فنی، رویکرد بهینه سازی است که ادغام می شود. با نظر گرفتن یک برنامه عدد صحیح تصادفی، عدم قطعیت زمین شناسی و مدیریت ریسک فنی، برنامه ریزی آزمایشی پیشنهاد شده است. انتقال کارآمد از معدن روباز به عملیات زیرزمینی نیاز به برنامه ریزی گسترده ای است برای یک عملیات معدنی بزرگ، می تواند ۲۰ تا ۳۰ سال طول بکشد. از عوامل و فعالیت های اصلی که باید در چرخه برنامه ریزی گسترده در نظر گرفته شوند، می توان به توسعه پروژه، تعریف شرایط مرزی، بررسی روش های مناسب استخراج زیرزمینی، زیرساخت های سطحی، عملیات و مالی اشاره کرد. هدف این مقاله ارائه یک رویکرد برای تعیین عمق بهینه انتقال از معدنکاری روباز به زیرزمینی با در نظر گرفتن عوامل مختلف است. این مطالعه نشان می دهد که با برنامه ریزی دقیق و در نظر گرفتن تمام جنبه های فنی، اقتصادی و زیست محیطی، شرکت ها می توانند از افزایش بازدهی بهره ببرند. با این حال، مراحل اولیه انتقال به معدن زیرزمینی ممکن است مزایای خاص عملی داشته باشد. هنگام تصمیم گیری در مورد انتقال به معدن زیرزمینی، باید عوامل اقتصادی و فنی خاص معدن مورد نظر گرفته شوند.

کلیدواژه ها:

انتقال معدنکاری ، ذخیره معدنی ، برنامه ریزی ، بهینه سازی منابع ، تصمیم گیری