بررسی نقش بازی های دیجیتال و غیر دیجیتال در آموزش دروس ابتدایی

در عصر حاضر، استفاده از بازی های آموزشی به عنوان ابزاری موثر در تسهیل یادگیری و افزایش مشارکت دانش آموزان ابتدایی مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش به بررسی مقایسه ای تاثیر بازی های دیجیتال و غیردیجیتال بر یادگیری دروس پایه مانند ریاضی، علوم و فارسی می پردازد. هدف اصلی، شناسایی مزایا و محدودیت های هر یک از این روش ها در محیط های آموزشی مختلف است.این مطالعه با رویکرد ترکیبی (کیفی-کمی) و با استفاده از روش های کتابخانه ای و میدانی انجام شده است. جامعه آماری شامل ۲۰۰ دانش آموز پایه های سوم تا پنجم ابتدایی در شهر تهران بوده که به مدت یک نیمسال تحصیلی تحت آموزش با بازی های منتخب دیجیتال و غیردیجیتال قرار گرفتند. داده ها از طریق آزمون های پیشرفت تحصیلی و پرسشنامه های نگرش سنج جمع آوری شدند.نتایج نشان داد که بازی های دیجیتال در دروسی مانند ریاضی که نیاز به تمرین و تکرار دارند، موجب افزایش ۲۵ درصدی نمرات دانش آموزان شدند. از سوی دیگر، بازی های غیردیجیتال مانند بازی های گروهی و کارتی، در دروس علوم و فارسی که نیازمند تعاملات اجتماعی و خلاقیت هستند، تاثیر بیشتری بر یادگیری عمیق مفاهیم داشتند. همچنین، بازی های غیردیجیتال در تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان موثرتر بودند.مهم ترین چالش در استفاده از بازی های دیجیتال، نیاز به زیرساخت های فناورانه و آموزش معلمان بود، در حالی که بازی های غیردیجیتال با محدودیت هایی مانند زمان بر بودن آماده سازی و نیاز به فضای فیزیکی بیشتر مواجه بودند. همچنین، تفاوت در سبک های یادگیری دانش آموزان، تاثیر متفاوتی از هر دو نوع بازی نشان داد.یافته ها حاکی از آن است که تلفیق هوشمندانه بازی های دیجیتال و غیردیجیتال می تواند به نتایج آموزشی بهینه تری منجر شود. پیشنهاد می شود معلمان با توجه به ماهیت درس، امکانات مدرسه و ویژگی های دانش آموزان، از ترکیب این دو روش استفاده کنند. همچنین، طراحی بازی های آموزشی بومی که متناسب با فرهنگ ایرانی باشد، می تواند اثربخشی این روش ها را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

بازی های دیجیتال ، غیر دیجیتال ، آموزش ، دروس ابتدایی