بررسی رابطه سبک های فرزند پروری و تاب آوری با استحکام خانواده با نقش میانجی صمیمیت جنسی

تحقیق حاضر به بررسی رابطه بین سبک های فرزندپروری، تاب آوری و استحکام خانواده با نقش میانجی صمیمیت جنسی می پردازد. هدف اصلی این پژوهش شناسایی تاثیر سبک های متفاوت فرزندپروری بر تاب آوری فرزندان و سپس بررسی چگونگی تاثیر آن بر استحکام خانواده، با در نظر گرفتن نقش صمیمیت جنسی به عنوان یک متغیر میانجی است. برای این منظور، از روش تحقیق توصیفی-همبستگی استفاده شده و داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد جمع آوری شده است. جامعه آماری شامل والدین ساکن در [شهرستان ساوه] می باشد که دارای فرزندانی هستند. حجم نمونه به طور تصادفی برابر با [تعداد۱۰۰] انتخاب گردید.نتایج نشان داد که بین سبک های فرزندپروری، به خصوص سبک مقتدر، و تاب آوری فرزندان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، تاب آوری به عنوان یک عامل مهم در استحکام خانواده شناسایی شد و تحلیل های انجام شده تایید کرد که صمیمیت جنسی به عنوان یک میانجی در این رابطه عمل می کند. به عبارتی، افزایش صمیمیت جنسی می تواند تاثیر مثبت سبک های فرزندپروری و تاب آوری بر استحکام خانواده را تقویت کند.این یافته ها به اهمیت توجه به سبک های فرزندپروری و تاب آوری در بهبود روابط خانوادگی اشاره می کند و لزوم برنامه ریزی های آموزشی و مشاوره ای در این زمینه را تاکید می کند. با توجه به نتایج این تحقیق، پیشنهاداتی برای مداخلات عملی در راستای تقویت روابط خانوادگی ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزندپروری ، تاب آوری ، استحکام خانواده ، صمیمیت جنسی