تحلیل اثر برنامه های مهارت محور در تقویت خودباوری و مهارت های اجتماعی دانش آموزان در دو مقطع تحصیلی ابتدایی و متوسطه

این تحقیق به تحلیل اثر برنامه های مهارت محور در تقویت خودباوری و مهارت های اجتماعی دانش آموزان در دو مقطع تحصیلی ابتدایی و متوسطه پرداخته است. هدف اصلی این مطالعه بررسی تاثیر برنامه های آموزشی مبتنی بر مهارت های اجتماعی، از جمله مهارت های ارتباطی، کار تیمی، حل مسئله و خودآگاهی، بر افزایش اعتماد به نفس و بهبود روابط اجتماعی دانش آموزان است. پژوهش حاضر از روش ترکیبی (کیفی و کمی) برای جمع آوری داده ها استفاده کرده و ابزارهایی همچون پرسشنامه های استاندارد، مصاحبه های نیمه ساختار یافته و مشاهده های میدانی به کار گرفته شده است. در این مطالعه، جامعه آماری شامل دانش آموزان مقاطع ابتدایی و متوسطه در مدارس مختلف بوده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که برنامه های مهارت محور تاثیر مثبت و چشمگیری در تقویت خودباوری و مهارت های اجتماعی دانش آموزان دارند. به ویژه در مقطع ابتدایی، برنامه های مهارت محور موجب ارتقاء تعاملات اجتماعی و افزایش اعتماد به نفس دانش آموزان در مواجهه با چالش های اجتماعی و تحصیلی می شود. همچنین، مقایسه اثرگذاری این برنامه ها در مقاطع مختلف تحصیلی نشان داد که در مقطع متوسطه، تاثیر این برنامه ها بیشتر بر جنبه های فردی و مهارتی مانند حل مسئله و تفکر انتقادی متمرکز است. این تحقیق به ویژه برای معلمان و برنامه ریزان آموزشی مفید است و پیشنهاداتی برای طراحی و اجرای برنامه های آموزشی مهارت محور در مدارس ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، رشد اجتماعی ، خودآگاهی ، مهارت های تحصیلی ، آموزش مهارت های اجتماعی