مطالعه تاثیر مدل های ارتباطی خانوادگی بر خودپذیری و تعاملات اجتماعی مثبت دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط شیوه های ارتباطی خانوادگی با خودپذیری و تعاملات اجتماعی مثبت در دانش آموزان مقطع ابتدایی ناحیه ۲ ارومیه در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ انجام شد. این تحقیق به روش توصیفی از نوع همبستگی طراحی گردید. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی ناحیه ۲ ارومیه بود که بر اساس جدول مورگان، تعداد ۳۸۷ نفر از طریق روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودپذیری کوپر اسمیت (۱۹۶۷)، پرسشنامه نشاط آکسفورد (OHQ) هیلز و آرگایل (۲۰۰۲) و پرسشنامه تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده ریچی و فیتزپاتریک (۱۹۹۰) استفاده گردید. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS۲۶ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که رابطه بین شیوه های ارتباطی خانوادگی با خودپذیری و تعاملات اجتماعی مثبت دانش آموزان مثبت و معنادار است.