بررسی کامپوزیتها و نانوکامپوزیت های پلیمری فعال ضدمیکروبی در بسته بندی مواد غذایی

در فساد مواد غذایی به تغییرات نامطلوب حسی اطلاق می شود که منجر به غیرقابل قبول شدن کیفیت محصولات برای مصرف کننده می گردد. این تغییرات عمدتا ناشی از فعالیت میکروارگانیسم ها، آسیب های فیزیکی و شرایط محیطی ناپایدار است. در این راستا، بسته بندی مناسب به عنوان یک راهکار کلیدی برای حفظ کیفیت، ایمنی و ماندگاری مواد غذایی مطرح می شود. در سال های اخیر، توجه به بسته بندیهای پلیمری فعال و نانوکامپوزیت های ضدمیکروبی به طور چشمگیری افزایش یافته است. این نوع بسته بندیها نه تنها از مواد غذایی در برابر عوامل خارجی محافظت می کنند، بلکه با استفاده از عوامل جاذب و آزاد کننده ترکیبات مختلف، ماندگاری و کیفیت آنها را نیز افزایش می دهند. نانوکامپوزیت های ضدمیکروبی و سایر کامپوزیت های فعال با ترکیبات آنتی باکتریال قادر به مهار یا جلوگیری از رشد میکروارگانیسم های فسادزا هستند. این کامپوزیت ها معمولا شامل نانوذراتی هستند که خواص ضدمیکروبی دارند و می توانند در ماتریس پلیمری گنجانده شوند. همچنین، استفاده از انواع کامپوزیت های فعال با ترکیبات طبیعی و سنتزی به عنوان عوامل ضدمیکروبی در توسعه سیستم های بسته بندی موردتوجه قرار گرفته است. این روش ها به طور موثری از فساد مواد غذایی جلوگیری کرده و کیفیت آنها را حفظ می کنند. بررسی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی ماتریس پلیمری بسته بندی، شامل نوع پلیمر، خواص عبورپذیری، خواص مکانیکی و همچنین استفاده از نانوذرات، به طراحی بسته بندیهای پلیمری فعال با خاصیت ضدمیکروبی کمک می کند. این نوآوری ها در صنعت بسته بندی مواد غذایی نه تنها به افزایش ماندگاری و کیفیت محصولات کمک می کنند؛ بلکه به حفظ سلامت عمومی نیز کمک شایانی خواهند کرد. در نتیجه، توسعه نانوکامپوزیت های ضدمیکروبی به عنوان یک راهکار موثر برای مقابله با فساد مواد غذایی و افزایش ایمنی آنها در زنجیره تامین غذایی ضروری است.

کلیدواژه ها:

کامپوزیت ها و نانوکامپوزیت های ضدمیکروبی ، بسته بندی فعال ، ماندگاری ، عوامل ضدمیکروبی ، ایمنی مواد غذایی