میزان استرس و فرسودگی شغلی در پرستاران و کارکنان سازمان های خدمات اجتماعی شهرستان فردوس در سال ۱۴۰۰

سابقه و هدف: در جوامع گوناگون بشری، فرسودگی و استرس شغلی دو عامل مهم و تاثیرگذار بر روند زندگی افراد هستند. عدم کنترل استرس شغلی، عواقب جبران ناپذیری را برای فرد به دنبال دارد. این مطالعه با هدف تعیین میزان استرس و فرسودگی شغلی در پرستاران و کارکنان بهزیستی و کمیته امداد شهرستان فردوس انجام شد. مواد و روش ها این مطالعه به صورت مقطعی در سال ۱۴۰۰ انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل پرستاران، کارکنان سازمان بهزیستی و کمیته امداد شهرستان فردوس بود. حجم نمونه برابر با ۱۴۸ نفر تعیین گردید. نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد. برای گردآوری داده ها از چک لیست اطلاعات دموگرافیک و دو ابزار استاندارد شامل پرسشنامه استرس شغلی HSE (Health and Safety Executive) و پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ (Maslach Burnout Inventory) استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره استرس شغلی در پرستاران، کارکنان بهزیستی و کمیته امداد به ترتیب ۸۲/۱۸±۵۰/۱۱۹، ۴۰/۱۳±۸۶/۱۱۸ و۳۸/۱۵ ±۲۵/۱۲۵ بود. میانگین نمره فرسودگی شغلی در پرستاران، کارکنان بهزیستی و کمیته امداد به ترتیب ۸۷/۱۰±۹/۸۳ ، ۱۴/۶±۸۱  و۸۳/۸±۰۶/۸۷  بود. فرسودگی شغلی جامعه پژوهش در سطح متوسط و استرس شغلی بیش از حد متوسط قرار دارد. همچنین همبستگی بین ابعاد مختلف استرس شغلی و فرسودگی شغلی در پرستاران سنجیده شد، که بر اساس آن بین استرس شغلی و فرسودگی شغلی در پرستاران ارتباط معنی دار آماری یافت شد(P<۰.۰۵) ولی بین استرس شغلی و فرسودگی شغلی کارکنان بهزیستی و کمیته امداد رابطه معناداری وجود نداشت(P>۰.۰۵). نتیجه گیری: با توجه به شیوع قابل توجه استرس شغلی و فرسودگی شغلی در میان پرستاران، کارکنان بهزیستی و کمیته امداد، به کارگیری راهکارهای موثر برای کاهش این مشکلات می تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت خدمات ارائه شده به مراجعان، افزایش رضایتمندی شغلی، ارتقاء سلامت روانی کارکنان و در نهایت ارتقاء سطح زندگی آنان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Occupational stress ، Burnout ، Nurses ، Relief Foundation ، Welfare Organizationbeing ، استرس شغلی/ فرسودگی شغلی/ پرستاران/ کمیته امداد/ بهزیستی