بررسی نقش خودنظم بخشی در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان: میانجی گری انگیزش درونی در محیط های یادگیری مجازی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش خودنظم بخشی در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان در بستر یادگیری مجازی و تحلیل نقش میانجی گری انگیزش درونی در این رابطه است. با گسترش آموزش های الکترونیکی و مجازی به ویژه در دوران پساکرونا، نیاز به درک بهتر از عوامل فردی موثر بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان در این محیط ها بیش از پیش احساس می شود. خودنظم بخشی به عنوان یکی از مهارت های کلیدی یادگیری مستقل، شامل فرآیندهایی نظیر هدف گذاری، برنامه ریزی، پایش عملکرد و خودارزیابی است که می تواند موجب ارتقاء سطح یادگیری و عملکرد تحصیلی شود.در این پژوهش، از روش توصیفی-همبستگی استفاده شد و داده ها از طریق پرسش نامه های استاندارد خودنظم بخشی، انگیزش درونی و عملکرد تحصیلی از ۳۵۰ دانش آموز پایه متوسطه دوم شهر تهران جمع آوری گردید. برای تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Smart PLS بهره گرفته شد. نتایج تحلیل نشان داد که بین خودنظم بخشی و عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، انگیزش درونی نقش میانجی معناداری در این رابطه ایفا می کند؛ به این معنا که خودنظم بخشی با افزایش انگیزش درونی، به طور غیرمستقیم نیز عملکرد تحصیلی را بهبود می بخشد.یافته های این پژوهش بر اهمیت تقویت مهارت های خودنظم بخشی و ارتقاء انگیزش درونی در محیط های یادگیری مجازی تاکید دارد. از این رو، پیشنهاد می شود که برنامه های آموزشی با محوریت توسعه مهارت های خودمدیریتی و انگیزشی برای دانش آموزان طراحی و اجرا گردد. همچنین، معلمان و والدین می توانند با ایجاد محیط های یادگیری حمایت گر، در ارتقاء این مهارت ها نقش موثری ایفا کنند. در نهایت، نتایج این تحقیق می تواند مبنای تدوین سیاست ها و راهکارهای موثر جهت بهبود کیفیت آموزش مجازی و ارتقاء سطح عملکرد تحصیلی دانش آموزان باشد.

کلیدواژه ها:

مجازی ، اموزش ، دانش اموزان ، راهکار ، تحصیل ، کیفیت.