تاثیر فعالیت های فوق برنامه مبتنی بر فناوری (مانند کدنویسی و رباتیک) بر علاقه به مدرسه

فعالیت های فوق برنامه مبتنی بر فناوری مانند کدنویسی، رباتیک و طراحی دیجیتال، نقش مهمی در افزایش علاقه دانش آموزان به مدرسه ایفا می کنند. این فعالیت ها با فراهم آوردن فرصت هایی برای یادگیری عملی، خلاقیت و حل مسئله، به دانش آموزان کمک می کنند تا فراتر از روش های سنتی آموزشی با مفاهیم علمی و فنی درگیر شوند. مشارکت در این فعالیت ها باعث افزایش اعتماد به نفس، تقویت روحیه ی تیمی و حس موفقیت در دانش آموزان می شود. همچنین، این برنامه ها با ایجاد ارتباط بین یادگیری و دنیای واقعی، ارزش آموزش رسمی را برای دانش آموزان ملموس تر می سازند. به ویژه در میان دانش آموزانی که انگیزه ی کمتری نسبت به آموزش دارند، فناوری می تواند عامل انگیزشی موثری باشد. از سوی دیگر، ساخت پروژه های فناوری محور حس مالکیت و هدفمندی را در دانش آموزان تقویت می کند. این نوع تجربه ها اغلب یادگیری را به فعالیتی لذت بخش تبدیل کرده و باعث می شوند دانش آموزان با اشتیاق بیشتری در کلاس های درس شرکت کنند. به کارگیری فناوری در فعالیت های فوق برنامه، نه تنها مهارت های قرن ۲۱ را توسعه می دهد بلکه نگرش مثبت تری نسبت به مدرسه ایجاد می کند.تحقیقات نشان داده اند که شرکت در برنامه های فناوری محور می تواند باعث کاهش ترک تحصیل و افزایش مشارکت تحصیلی شود. این فعالیت ها با فراهم کردن زمینه ای برای موفقیت های کوچک و پیوسته، نقش مهمی در ایجاد انگیزه ی درونی دارند. همچنین با تنوعی که نسبت به کلاس های درس دارند، فشارهای آموزشی سنتی را کاهش داده و فضای یادگیری منعطف تری فراهم می کنند. یکی دیگر از تاثیرات مثبت این فعالیت ها، شناسایی و پرورش استعدادهای نهفته در دانش آموزان است که در قالب کلاس های معمولی ممکن است دیده نشوند. آموزش مهارت هایی چون تفکر محاسباتی، منطق برنامه نویسی و طراحی مهندسی، آن ها را برای آینده ای موفق تر آماده می سازد. فعالیت های فناوری محور همچنین فرصت تعامل بین رشته ای ایجاد کرده و مهارت هایی چون ارتباط موثر، برنامه ریزی و همکاری را تقویت می کنند. در نتیجه، چنین فعالیت هایی باعث تقویت پیوند میان دانش آموز و محیط آموزشی شده و مدرسه را به محیطی جذاب تر و معنادارتر برای یادگیری تبدیل می کنند.

کلیدواژه ها:

فعالیت فوق برنامه ، فناروی ، کد نویسی ، رباتیک ، علاقه به مدرسه