ارزیابی کارایی و بهره وری واحدها ی دانشگاهی کشور با استفاده از روشهای تحلیل پوششی دادهها و تحلیل تابعی استوکاستیک

این پژوهش به ارزیابی کارایی و بهره وری واحدهای دانشگاهی در سطح کشور پرداخته و هدف آن شناخت ظرفیتهای موجود و شناسایی نقاط ضعف در عملکرد آموزشی این واحدها است. با استفاده از روشهای کمی و توصیفی، ۱۵ واحد دانشگاهی به عنوان نمونه ای از ۳۱ واحد، تحت تجزیه و تحلیل با نرمافزار STATA و DEA SOLVER قرار گرفتند. دادههای مربوط به دانشجویان، فارغ التحصیلان و اعضای هیئت علمی از منابع موجود گردآوری شده و با تعریف دقیق ورودی ها و خروجی ها، میزان کارایی و بهره وری این واحدها مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان دهنده کارایی کلی برخی واحدها و نیاز به اصلاحات در دیگر واحدهای ناکارا بود. این واحدهای ناکارا، به واسطه وجود فاصله معنادار از استانداردهای ایده آل، نیاز به طراحی و اجرای برنامه های بهبود عملکرد دارند. بر اساس یافته ها، پیشنهاداتی شامل بهروزرسانی برنامه های درسی، سرمایه گذاری در فناوری های آموزشی، توجه به کیفیت تدریس و برقراری همکاری های نزدیک با بازار کار ارائه شد. به طور کلی، این تحقیق نشان میدهد که بهبود کارایی و بهره وری واحدهای دانشگاهی می تواند به ارتقاء کیفیت آموزش و کاهش بیکاری فارغ التحصیلان کمک نماید و در نهایت، به توسعه پایدار نظام آموزشی کشور منجر شود.

کلیدواژه ها:

بهره وری ، تحلیل پوششی داده ها ، تحلیل تابعی استوکاستیک ، کارایی ، دانشگاه ، واحدهای دانشگاهی