ارزیابی کارایی مدارس ابتدایی منطقه ۴ استان تهران با رویکرد تحلیل پوششی داده ها

ارزیابی کارایی مدارس و بررسی علل کارایی و ناکارایی برای اصلاح واحدهای ناکارا اهمیت زیادی دارد. در این تحقیق برای ارزیابی کارایی مدارس ابتدایی استان تهران از رویکرد تحلیل پوششی داده ها استفاده شده است. تحلیل پوششی داده ها یک روش غیرپارامتریک است که برای اندازه گیری کارایی نسبی واحدهای تصمیم گیری استفاده می شود. این روش با مقایسه ورودی ها و خروجی ها با بهترین عملکرد مرز کارایی را ارزیابی می کند و با در نظر داشتن تمامی عوامل موثر بر عملکرد واحدها، امکان تشخیص واحدهای ناکارا را فراهم می کند. در این تحقیق ورودی ها (تعداد کلاس ها، تعداد دانش آموزان، تعداد ابزارهای آموزشی و تکنولوژی، تعداد کارکنان اداری و مدیران مدارس) و خروجی ها (میانگین نمرات دانش آموزان، نرخ قبولی، سطح رضایت دانش آموزان و والدین) در نظر گرفته شد. و با کمک تحلیل پوششی داده ها مدارس کارا و ناکارا مشخص گردید.

کلیدواژه ها:

تحلیل پوششی داده ها ، کارایی نسبی ، ارزیابی