بررسی و تحلیل تاثیرات روش های یادگیری مشارکتی بر افزایش درگیری شناختی دانش آموزان

در دهه های اخیر، نظام های آموزشی در سراسر جهان شاهد تحولات بنیادینی در نگرش به فرایند یاددهی-یادگیری بوده اند. دیگر یادگیری به عنوان یک فرایند منفعلانه و محدود به انتقال اطلاعات از معلم به دانش آموز در نظر گرفته نمی شود، بلکه به مثابه فرایندی پویا، تعاملی و مبتنی بر مشارکت فعال فراگیران تلقی می شود. در این میان، یادگیری مشارکتی به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی مورد توجه ویژه پژوهشگران، برنامه ریزان درسی و معلمان قرار گرفته است؛ رویکردی که بر تعامل میان فراگیران، مسئولیت پذیری مشترک، همکاری در حل مسائل و هم افزایی فکری تاکید دارد. یادگیری مشارکتی مفهومی است که ریشه در نظریه های ساخت گرایی اجتماعی دارد و بر این اصل استوار است که یادگیری در بستر تعامل اجتماعی و در فضای گروهی عمیق تر، معنادارتر و ماندگارتر رخ می دهد. بر این اساس، دانش آموزان در محیط های یادگیری مشارکتی نه تنها نقش فعال در فرآیند یادگیری خود دارند، بلکه در رشد شناختی یکدیگر نیز مشارکت می کنند. درگیری شناختی یکی از مهم ترین شاخص های موفقیت در فرآیند یادگیری است. این مفهوم به میزان درگیری ذهنی، توجه، علاقه و تلاش ذهنی دانش آموز در حین انجام فعالیت های یادگیری اشاره دارد. هر چه سطح درگیری شناختی بیشتر باشد، احتمال درک عمیق تر مفاهیم، تفکر انتقادی، حل مسئله و انتقال یادگیری به موقعیت های جدید نیز افزایش می یابد. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی و تحلیل تاثیرات روش های یادگیری مشارکتی بر افزایش درگیری شناختی دانش آموزان شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که روش های یادگیری مشارکتی با فراهم کردن فرصت های تعامل گروهی، حل مسائل پیچیده و تبادل نظر، موجب افزایش درگیری شناختی دانش آموزان می شوند. این روش ها به تقویت تفکر انتقادی، تجزیه و تحلیل عمیق اطلاعات و یادگیری معنادارتر منجر می گردند.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، یادگیری ، مشارکتی ، درگیری شناختی ، دانش آموزان