نقش فناوری در تحول نظام آموزش و پرورش

فناوری به عنوان یکی از مهم ترین محرک های تحول در جوامع معاصر، نقشی بنیادین در تغییر و بازسازی ساختارهای سنتی آموزش و پرورش ایفا کرده است. ورود ابزارهای دیجیتال، پلتفرم های آموزشی، هوش مصنوعی، یادگیری ماشینی و فضای ابری به عرصه تعلیم و تربیت، بسترهای نوینی برای آموزش فراهم آورده که فراتر از زمان و مکان عمل می کنند. آموزش سنتی، که متکی بر کلاس های حضوری و منابع محدود بود، اکنون با چالش ها و فرصت هایی نوین مواجه شده که نیازمند بازتعریف رویکردهای یاددهی-یادگیری، ارزشیابی و مدیریت آموزشی است.این پژوهش با هدف بررسی نقش فناوری در تحول نظام آموزش و پرورش، به تحلیل تاثیر ابزارهای دیجیتال بر فرآیندهای آموزشی، روابط بین معلم و دانش آموز، طراحی محتوا، و توسعه حرفه ای معلمان پرداخته است. یافته ها حاکی از آن است که بهره گیری هوشمندانه از فناوری می تواند موجب افزایش کیفیت آموزش، توسعه یادگیری خودمحور، تسهیل دسترسی به منابع آموزشی، و ارتقاء انگیزه یادگیری شود. همچنین، فناوری امکان شخصی سازی آموزش را فراهم می سازد که در ارتقاء عملکرد تحصیلی دانش آموزان تاثیر چشمگیری دارد.با این حال، چالش هایی همچون نابرابری در دسترسی، ضعف زیرساخت ها، عدم آمادگی معلمان، و تهدید کاهش تعامل انسانی نیز از موانع اساسی در مسیر تحول فناورانه آموزش محسوب می شوند. نتایج تحقیق تاکید دارد که برای بهره برداری موثر از فناوری، تدوین سیاست های جامع، آموزش مستمر نیروی انسانی، و ایجاد فرهنگ استفاده بهینه از فناوری ضروری است.

کلیدواژه ها:

نظام ، اموزش پرورش ، چالش ، فرصت ، فناوری ، سیاست.