انتخاب روش بهینه برای موازنه طولی و سطحی تفسیر لرزه نگاری سه بعدی دو تاقدیس نفتی در خاور خوزستان

راهی مناسب برای ارزیابی میزان اعتبار یک تفسیر ساختاری، به حالت اولیه باز گرداندن (restoration) ساختار برای یافتن شکل آن پیش از دگرشکلی (deformation) است. چرا که این ساختارها به عنوان کلیدی عمل می کنند که راهگشای تحلیل زمین ساخت منطقه ای هستند و معمولا نقشی اساسی در صنعت اکتشاف ایفا می کنند. بویژه اکتشاف و تولید ذخایر هیدروکربوری نیاز به بهترین کنترل ممکن بر روی ساختارهای زیرسطحی به منظور حفر چاههای اکتشافی و یا چاههای تولیدی دارد. یک نقشه یا مقطع عرضی (cross section) صحیح را معمولا می توان با روشهایی که بر مبنای بیش از یک مدل جنبشی (kinematic model) هستند، به حالت اولیه بازگرداند و روشهای مختلف تا حدی هندسه های متفاوتی ارائه می دهد. با این حال، بازگرداندن به هر شیوه ای انجام شود و با رعایت مفروضات و ملزومات آن شیوه، اعتبار و اطمینان آن شیوه تامین شود، تفسیر حاصل را معتبر و قابل اطمینان می سازد. هدف از مطالعه حاضر، این است که افزون بر روشهای کیفی، با آزمایش روشهای مختلف به صورت کمی، روش بهینه ای برای انجام موازنه پیدا کرد. به همین منظور، سه روش طولی- خطی (Line-length)، برش ساده قائم (Vertical simple shear) و لغزش خمشی (Flexural slip) برای داده های لرزه نگاری سه بعدی دو تاقدیس نفتی در خاور خوزستان به صورت کمی با هم مقایسه و روش لغزش خمشی به عنوان روش بهینه برای انجام این کار در منطقه مورد نظر پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

موازنه ، روشهای موازنه ، به حالت اولیه بازگرداندن