بررسی و تحلیل دیدگاه های فلسفی در مورد «مکان» در برنامه درسی

مکان مفهومی است که در آن ویژگی ها و عواملی از قبیل تاریخ، فرهنگ و ذهنیت در هم تنیده می شوند. مکان با احساسات ترکیب می شود. قصه، افسانه و داستان های کوتاه بیانگر تجربه روزمره آدمی بوده و در عین حال در قالب مکان های معین با ویژگی های خاص قرار گرفته است. مکان در حقیقت عامل حیاتی و دلیل زنده بودن داستان است که به عنوان محل تقاطع شرایط عمل می کند. با توجه به اهمیت و جایگاه مفهوم مکان در مطالعات برنامه درسی، پژوهش حاضر نیز با تمرکز بر همین مساله انجام شد و تلاش گرد تا دیدگاه های فلسفی را در ارتباط با این مفهوم بررسی و تحلیل کند. بر اساس نتایج این پژوهش، که مطالعه مکان، نوعی تحلیل روانکاوی و عمدتا اتوبیوگرافیک است و فرد در زندگی خودبه طور دایم با مکان و ویژگی های آن سر و کار دارد. همچنین مکان مفهومی است که با احساسات عجین می شود. علاوه بر آن مکان به عنوان پنجره ای به سوی خود شناسی و خود پژوهی است. بر اساس نتایج این پژوهش مکان به عنوان ابزاری است که زمینه را برای بازسازی ذهنی فراهم می کند. از طرفی بی مکانی در برنامه درسی منجر به بی روح شدن مکان و برنامه درسی می شود. علاوه بر آن بر اساس دیدگاه های فلسفی، مکان به عنوان یکی از زمینه ها و فضاهای پژوهش در برنامه درسی تلقی می شود طوری که با تمرکز بر آن می توان مسایل متعددی را در حوزه برنامه درسی حل کرد.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، تحلیل ، دیدگاه فلسفی ، مکان