نقش معلمان به عنوان مربیان عاطفی در افزایش علاقه به تحصیل و تاثیر آن بر عملکرد دانش آموزان

معلمان تنها انتقال دهندگان دانش نیستند، بلکه نقش مهمی به عنوان مربیان عاطفی ایفا می کنند که می توانند تاثیر عمیقی بر انگیزه و علاقه مندی دانش آموزان به تحصیل داشته باشند. ارتباط عاطفی میان معلم و دانش آموز موجب ایجاد احساس امنیت، پذیرش و ارزشمندی در کلاس می شود که این عوامل در ارتقای اشتیاق به یادگیری بسیار موثر هستند. مطالعات نشان می دهد که معلمانی که با همدلی، صبوری و درک متقابل با دانش آموزان برخورد می کنند، بیشتر قادرند محیطی مثبت و پشتیبان ایجاد کنند. چنین محیطی باعث می شود دانش آموزان با رغبت بیشتری در فعالیت های درسی شرکت کنند و اعتمادبه نفس بالاتری نسبت به توانایی های خود داشته باشند. رابطه عاطفی سالم همچنین به کاهش اضطراب های تحصیلی و بهبود سلامت روانی کمک می کند. به این ترتیب، نقش تربیتی عاطفی معلمان زمینه ساز یادگیری عمیق تر و ماندگارتر خواهد بود. از سوی دیگر، عملکرد تحصیلی دانش آموزان به شدت تحت تاثیر کیفیت رابطه آنان با معلمان قرار دارد. زمانی که دانش آموزان احساس می کنند معلم آنان به راستی به پیشرفتشان اهمیت می دهد، انگیزه درونی برای تلاش و پیشرفت در آنان تقویت می شود. چنین فضایی باعث افزایش تمرکز، مشارکت فعال در کلاس، و شکل گیری نگرش مثبت نسبت به آموزش می شود. همچنین، حمایت عاطفی معلمان می تواند به عنوان عاملی بازدارنده در برابر افت تحصیلی عمل کند، به ویژه در دانش آموزانی که با چالش های خانوادگی یا اجتماعی روبه رو هستند. در نتیجه، تربیت عاطفی نه تنها عاملی مکمل در فرایند آموزش است، بلکه یکی از ارکان اصلی موفقیت تحصیلی به شمار می رود. بر این اساس، آموزش مهارت های ارتباطی و عاطفی به معلمان و توجه به ابعاد احساسی در سیاست های آموزشی از ضرورت های انکارناپذیر در نظام های آموزشی کارآمد است.

کلیدواژه ها:

معلمان ، مربیان عاطفی ، علاقه به تحصیل ، عملکرد دانش آموزان