بررسی تاثیر الگوهای تدریس مبتنی بر روانشناسی عصب شناسی بر حافظه

با گسترش دانش در حوزه ی علوم اعصاب و روانشناسی شناختی، توجه به کارکرد مغز در فرآیند یادگیری به یکی از رویکردهای نوین در طراحی آموزشی تبدیل شده است. یکی از حوزه های مهم این دانش، بررسی تاثیر الگوهای تدریس مبتنی بر یافته های عصب شناسی بر بهبود حافظه و عملکرد یادگیری است. پژوهش حاضر با رویکردی مروری و کتابخانه ای، به بررسی مفاهیم نظری و یافته های پژوهشی موجود در زمینه ی آموزش عصب محور و ارتباط آن با فرآیندهای حافظه می پردازد. هدف اصلی این مطالعه، تبیین نقش طراحی آموزشی هماهنگ با ساختارهای عصبی مغز در ارتقاء کیفیت یادگیری و تقویت حافظه بلندمدت و کاری است. با تحلیل منابع علمی داخلی و بین المللی، مشخص شد که اصولی مانند یادگیری چندحسی، توجه و تمرکز هدفمند، ارائه ی بازخورد، و فعال سازی شبکه های عصبی در تدریس، می توانند به تسهیل فرآیندهای رمزگذاری و بازیابی اطلاعات در حافظه کمک کنند. نتایج مرور منابع نشان می دهد که بهره گیری از رویکردهای مبتنی بر روانشناسی عصب شناسی، می تواند راهکاری موثر برای غلبه بر چالش های آموزشی نظیر فراموشی سریع، یادگیری سطحی و عدم پایداری اطلاعات باشد. این مقاله با ارائه ی جمع بندی نظری، به معلمان، پژوهشگران و طراحان آموزشی کمک می کند تا از یافته های علوم شناختی در بهبود روش های تدریس بهره مند شوند.

کلیدواژه ها:

الگو ، تدریس ، روانشناسی ، عص شناسی ، حافظه