ماهیت حقوقی بذل مهریه و آثار آن

بذل مهریه به معنای بخشیدن یا صرف نظر کردن از این حق توسط زن است و معمولا در شرایط خاصی مانند طلاق خلع، انجام می شود که در آن زن مهریه خود را به طور کامل یا جزئی به شوهر می بخشد تا طلاق اتفاق بیفتد. ماهیت بذل مهریه به نوع عمل و شرایط آن بستگی دارد. اگر زن بدون نیاز به موافقت شوهر از مهریه خود صرف نظر کند، این عمل ایقاعی است و در این صورت، آثار آن غیرقابل بازگشت خواهد بود. در مقابل، اگر بذل مهریه به صورت توافق دو طرفه انجام گیرد، ماهیت آن به عنوان قرارداد معاوضه ای خواهد بود. این پژوهش در پی تبیین ماهیت حقوقی بذل مهریه، تحلیل انواع آن و بررسی آثار حقوقی آن در سیستم حقوقی ایران است. پژوهش به ویژه بر ماهیت ایقاعی و عقدی بذل مهریه تاکید دارد و به تفصیل به بررسی شرایط صحت و آثار آن می پردازد. هدف دیگر این تحقیق، بررسی تاثیر نیت و شرایط طرفین در تعیین نوع بذل مهریه و تحلیل شرایط قانونی و فقهی مرتبط با آن است. روش این پژوهش، توصیفی-تحلیلی است و سعی دارد به تبیین و تشریح مباحث مختلف پیرامون ماهیت حقوقی بذل مهریه و آثار آن بپردازد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که ماهیت حقوقی بذل مهریه به نوع آن و نیت طرفین در نوع انشاء (عقد یا ایقاع بودن) و شکل انشاء(ابراء، هبه، صلح) بستگی دارد. در مواردی که بذل مهریه ایقاعی است، امکان رجوع به آن وجود ندارد، در حالی که در صورت توافق دو طرفه، این امکان با توجه به ویژگی خاص مانند هبه غیر معوض، صلح مشروط و... وجود خواهد داشت. افزون بر این، از بین رفتن دین شوهر، غیرقابل برگشت بودن، ایجاد طلاق و جدایی از جمله آثار بذل مهریه هستند. همچنین، شرایط قانونی و فقهی معتبر در صحت بذل مهریه و آثار آن باید به طور دقیق رعایت شود تا حقوق هر دو طرف حفظ گردد

کلیدواژه ها:

بذل مهریه ، فدیه ، ایقاع یا عقد بودن بذل ، رجوع از بذل.