یادگیری از طریق بازی

یادگیری از طریق بازی یکی از موثرترین و جذاب ترین روش های آموزشی در عصر حاضر به شمار می آید که با ترکیب عناصر سرگرمی و آموزش، به بهبود فرایند یادگیری کمک می کند. این رویکرد بر این اصل استوار است که بازی، به عنوان یک فعالیت لذت بخش و انگیزه بخش، می تواند نقش مهمی در پرورش مهارت های شناختی، اجتماعی و عاطفی ایفا کند. مطالعات متعدد نشان می دهد که بازی های آموزشی باعث افزایش تمرکز، ارتقای خلاقیت، تقویت روحیه ی همکاری و بهبود توانایی های حل مسئله در یادگیرندگان می شود. در یادگیری از طریق بازی، افراد در محیط هایی ایمن و غیررسمی با چالش های متنوع روبه رو می شوند که آنان را به جست وجوی راه حل های نوآورانه سوق می دهد.این مقاله با مرور ادبیات پژوهشی موجود، به بررسی مبانی نظری یادگیری مبتنی بر بازی پرداخته و اهمیت این روش را در آموزش رسمی و غیررسمی تبیین می کند. همچنین، به انواع بازی های آموزشی از جمله بازی های دیجیتال، بازی های تخته ای و فعالیت های گروهی پرداخته شده و تاثیر هر کدام بر فرایند یادگیری تحلیل می شود. از سوی دیگر، چالش هایی نظیر طراحی موثر بازی، ارزیابی صحیح یادگیری از طریق بازی، و مقاومت برخی محیط های آموزشی در برابر این رویکرد نیز مورد بحث قرار گرفته اند. در نهایت، مقاله پیشنهاداتی برای بهبود استفاده از بازی در آموزش ارائه می دهد و بر ضرورت تلفیق اصول طراحی بازی با اهداف آموزشی تاکید می کند تا بتوان حداکثر بهره وری را از این روش به دست آورد. یادگیری از طریق بازی، فرصتی برای ایجاد تجربه های آموزشی معنادار، انگیزشی و ماندگار فراهم می آورد که می تواند تحولی جدی در نظام های آموزشی ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: یادگیری از طریق بازی ، آموزش خلاقانه ، انگیزش یادگیری ، بازی های آموزشی ، یادگیری فعال ، توسعه مهارت های شناختی