رابطه بین نگرش به هوش مصنوعی، مهارت های دیجیتال و یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان

هدف از این پژوهش بررسی رابطه میان نگرش دانش آموزان به هوش مصنوعی، سطح مهارت های دیجیتال و میزان یادگیری خودتنظیمی آنان بود. این تحقیق با استفاده از روش مروری و تحلیل محتوای مطالعات پیشین انجام شد و به بررسی یافته های پژوهش های داخلی پیرامون تاثیر فناوری های نوین آموزشی پرداخت. در مرحله جمع آوری اطلاعات، مقالات علمی مرتبط با موضوع از سال های اخیر شناسایی، استخراج و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که نگرش مثبت به هوش مصنوعی، به ویژه در بستر آموزش مجازی، با افزایش درک و مشارکت دانش آموزان همراه بوده و نقش مهمی در رشد مهارت های خودتنظیمی ایفا می کند. همچنین، دانش آموزانی که از سطح بالاتری از مهارت های دیجیتال برخوردار بودند، توانستند با بهره گیری بهتر از فناوری، فرآیند یادگیری خود را سازمان دهی و مدیریت نمایند. این مهارت ها از طریق ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی مانند دستیارهای آموزشی، سامانه های هوشمند بازخورد و محیط های یادگیری تعاملی تقویت شدند. در نهایت، این پژوهش نتیجه گیری می کند که ترکیب نگرش مثبت به هوش مصنوعی با توانمندی های دیجیتال، زمینه ساز یادگیری خودتنظیم شده و اثربخش در دانش آموزان است. بر اساس این نتایج، طراحی برنامه های آموزشی فناورمحور و توانمندسازی معلمان و دانش آموزان در حوزه دیجیتال، می تواند زمینه ارتقاء کیفیت یادگیری را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، مهارت های دیجیتال ، یادگیری خودتنظیمی ، نگرش دانش آموزان