نقش فرهنگ منطقه ای در اثربخشی الگوهای تدریس مبتنی بر داستان

در دنیای آموزش امروز، استفاده از روش های نوآورانه مانند تدریس مبتنی بر داستان، به عنوان ابزاری موثر برای تقویت یادگیری و درگیرسازی دانش آموزان، مورد توجه فراوان قرار گرفته است. این روش که با بهره گیری از روایت گری و قصه پردازی به انتقال مفاهیم می پردازد، نقش موثری در برانگیختن حس کنجکاوی، تقویت حافظه و ایجاد پیوندهای عاطفی با مطالب درسی دارد. اما یکی از عوامل کلیدی که می تواند اثربخشی این الگوها را به شکل معناداری تحت تاثیر قرار دهد، فرهنگ منطقه ای است. فرهنگ، به عنوان مجموعه ای از باورها، ارزش ها، زبان و سنت های یک جامعه، چارچوب ادراک و درک افراد را از مطالب ارائه شده تعیین می کند. لذا، انتخاب محتوا، شخصیت ها، مفاهیم و زبان در داستان های آموزشی باید با حساسیت فرهنگی و بومی سازی همراه باشد تا برای دانش آموزان ملموس و قابل درک باشد.در بسیاری از مناطق، به ویژه در جوامع چندفرهنگی یا دارای بافت فرهنگی خاص، نادیده گرفتن تفاوت های فرهنگی در طراحی داستان های آموزشی می تواند منجر به کاهش ارتباط عاطفی فراگیران با محتوا و در نتیجه کاهش اثربخشی آموزش شود. از سوی دیگر، استفاده از عناصر بومی، اسطوره های محلی، زبان مادری و موضوعات آشنا در روایت های آموزشی می تواند موجب افزایش درگیری ذهنی، مشارکت فعال تر و درک عمیق تر مفاهیم توسط دانش آموزان شود. این تعامل فرهنگی میان الگوی تدریس و ساختار ذهنی یادگیرنده، پیوندی بین محتوای درسی و تجربه زیسته ی او برقرار می سازد که خود عامل موثری در یادگیری پایدار است. از این رو، بررسی نقش فرهنگ منطقه ای در اثربخشی الگوهای تدریس مبتنی بر داستان، گامی ضروری در جهت طراحی آموزش های معنادار، انگیزشی و فرهنگی محور در نظام آموزشی به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

فرهنگ منطقه ای ، الگو تدریس ، داستان