بررسی اثر شادکامی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر کرمانشاه

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر شادکامی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان دوره متوسطه شهر کرمانشاه می باشد. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن را دانش آموزان دختر و پسر متوسطه شهر کرمانشاه تشکیل می دهند که تعداد ۳۱۰ نفر از آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و با مراجعه به جدول کرجسی و مورگان، به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری متغیرهای تحقیق شامل: ۱-پرسش نامه شادکامی آکسفورد ۲-پرسشنامه سازگاری اجتماعی و مارلو می باشد. برای تعیین روایی صوری اندازه محتوایی از نظرات متخصصین و پایایی پرسشنامه ها از آزمایش آلفای کرونباخ (به ترتیب ۰/۸۴ و ۰/۸۰) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون کولموگراف اسمیرنوف، آزمون t مستقل و (آزمون همبستگی پیرسون) استفاده شد. با استفاده از نرم افزار SPSS جهت تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش. یافته ها نشان می دهد شادکامی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان متوسطه شهر کرمانشاه ارتباط معنی داری (R = ۰/۶۲۸) دارد. نتایج نشان داد که بین شادکامی دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معنی داری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، سازگاری اجتماعی ، دانش آموزان متوسطه