تاثیر شهرسازی و معماری بر حس تعلق خاطر شهروندان

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر شهرسازی و معماری بر حس تعلق خاطر شهروندان در شهرهای ایران انجام شده است. حس تعلق به عنوان یکی از عوامل کلیدی در ارتقای کیفیت زندگی شهری، به پیوند عاطفی، روانی و اجتماعی شهروندان با محیط زندگی شان اشاره دارد. در بسیاری از شهرهای ایران، عواملی مانند توسعه ناهماهنگ، تخریب بافت های تاریخی، و کمبود فضاهای عمومی تعامل پذیر، منجر به کاهش این حس و در نتیجه افت مشارکت اجتماعی و سرزندگی شهری شده است. پژوهش حاضر با مرور مطالعات داخلی و بین المللی، به تحلیل عوامل موثر بر حس تعلق و ارائه راهکارهایی برای بهبود وضعیت موجود پرداخته است.یافته های پژوهش نشان می دهند که طراحی فضاهای عمومی پویا و سرزنده، حفظ و تقویت هویت مکان، و ایجاد زیرساخت های پیاده محور نقش موثری در تقویت حس تعلق دارند. طراحی انسان محور و توجه به نیازهای اجتماعی و فرهنگی شهروندان، ضمن بهبود تجربه محیطی، به افزایش تعاملات اجتماعی و مشارکت شهروندان کمک می کند. از سوی دیگر، مشارکت فعال شهروندان در فرآیندهای تصمیم گیری و مدیریت شهری، احساس مسئولیت پذیری و مالکیت آنان را تقویت کرده و به ارتقای حس تعلق خاطر منجر می شود. بر اساس این نتایج، اتخاذ سیاست های هماهنگ و طراحی شهری پایدار، از جمله پیشنهادهایی است که می تواند به توسعه شهری انسان محور و افزایش رضایت شهروندان از محیط زندگی کمک کند.

کلیدواژه ها:

حس تعلق خاطر ، شهرسازی ، معماری ، طراحی شهری ، مشارکت شهروندی.