اثر تمرینات اینتروال با شدت بالا بر شاخص های بیو مکانیکی و فیزیولوژیکی دویدن

این مقاله به بررسی اثر تمرینات اینتروال با شدت بالا (HIIT) بر شاخص های بیومکانیکی و فیزیولوژیکی دویدن می پردازد. هدف اصلی تحقیق تحلیل تاثیر این نوع تمرینات بر عملکرد دویدن و تغییرات مرتبط با حرکت بدن در طی این فعالیت است. روش تحقیق به صورت تحلیلی-توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مقالات معتبر انجام شده است. در این مقاله، ابتدا به معرفی تمرینات HIIT و اهمیت آن در بهبود ظرفیت فیزیولوژیکی و بیومکانیکی پرداخته می شود. سپس اثرات آن بر شاخص های مختلف دویدن نظیر وضعیت گام برداری، الگوی حرکتی، ظرفیت قلبی، VO۲max، ضربان قلب و مصرف انرژی مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج تحقیق نشان می دهند که HIIT می تواند به طور معناداری بهبودهای قابل توجهی در عملکرد دویدن ایجاد کند و در عین حال بر تقویت سیستم های قلبی و عروقی، کاهش خستگی و بهبود فرآیندهای ریکاوری تاثیرگذار باشد. این مقاله در نهایت پیشنهادات کاربردی برای به کارگیری HIIT در برنامه های تمرینی دویدن ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

تمرینات اینتروال با شدت بالا ، بیومکانیک دویدن ، فیزیولوژی دویدن ، VO۲max ، مصرف انرژی