راهبردهای نوین در کاهش استرس و اضطراب امتحانات در مدارس
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 48
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MAECONFM01_733
تاریخ نمایه سازی: 1 اردیبهشت 1404
چکیده مقاله:
اضطراب امتحان یکی از شایع ترین عوامل بازدارنده در موفقیت تحصیلی دانش آموزان است که می تواند بر ابعاد گوناگون روانی، شناختی، هیجانی و اجتماعی آنان تاثیر بگذارد. مواجهه مکرر با موقعیت های امتحانی تنش زا، در شرایطی که دانش آموز فاقد منابع مقابله ای موثر باشد، منجر به بروز احساس ناکارآمدی، افت تحصیلی، کاهش انگیزه و حتی کناره گیری از فرایند یادگیری می شود. در این زمینه، پژوهش های نوین بر این باورند که برای مقابله با این چالش فراگیر، لازم است از راهکارهایی جامع و چندبعدی بهره گرفت که هم بعد فردی و روان شناختی دانش آموز را دربرگیرد و هم محیط یادگیری، روش های آموزشی، ساختار ارزشیابی و بسترهای اجتماعی و خانوادگی پیرامون وی را شامل شود. بر اساس بررسی های علمی و تجربی، مشخص شده است که روش های مداخله ای مبتنی بر تنظیم شناختی و هیجانی، آموزش مهارت های مقابله ای، تقویت تاب آوری، و ارتقاء خودکارآمدی، می توانند نقش موثری در کاهش سطح اضطراب امتحان ایفا کنند. همچنین به کارگیری روش های نوین آموزشی که تمرکز آن ها بر یادگیری فعال، تعامل محور و معناگراست، در کنار اصلاح شیوه های ارزشیابی سنتی، به کاهش فشار روانی ناشی از آزمون و تقویت انگیزه درونی منجر می شود. بررسی ها نشان داده اند که دانش آموزان در شرایطی که در معرض ارزشیابی های چندگانه، بازخورد مستمر، و فرصت هایی برای بازنگری در عملکرد خود قرار گیرند، اضطراب کمتری را تجربه می کنند و از حس کنترل و تسلط بالاتری برخوردار می شوند. علاوه بر این، فناوری های آموزشی نوظهور، همچون سیستم های یادگیری تطبیقی، ابزارهای دیجیتال تمرکز و آرام سازی، و پلتفرم های ارزیابی پویا، امکان شخصی سازی فرآیند یادگیری را فراهم کرده و زمینه تعامل موثرتر با محتوای درسی را به وجود آورده اند؛ امری که به طور مستقیم با کاهش استرس امتحانی در ارتباط است. از سوی دیگر، نقش والدین و نهاد خانواده در ایجاد فضای حمایتی، القای آرامش، مدیریت انتظارات، و الگوسازی در مواجهه با ناکامی ها، به عنوان عاملی کلیدی در پیشگیری از اضطراب امتحان مورد توجه قرار گرفته است. هم چنین، تاثیر مدرسه، فرهنگ حاکم بر آن، نگرش معلمان به ارزشیابی و ارتباط عاطفی آنان با دانش آموزان، همگی در شکل گیری یا کاهش این نوع اضطراب نقش تعیین کننده دارند. نتایج این بررسی نشان می دهد که تنها در صورت بهره گیری از یک رویکرد تلفیقی، که به نیازهای روان شناختی، تربیتی و اجتماعی دانش آموزان به طور همزمان پاسخ دهد، می توان انتظار داشت میزان اضطراب امتحان به صورت پایدار کاهش یابد و شرایطی برای شکوفایی توانمندی های واقعی دانش آموزان فراهم آید.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
کوثر شکربیگی
آموزگار ابتدایی، اداره آموزش و پرورش ناحیه ۲ کرمانشاه
نگین یدی
آموزگار ابتدایی، اداره آموزش و پرورش ناحیه ۲ کرمانشاه
طیبه نجفی
آموزگار ابتدایی، اداره آموزش و پرورش ناحیه ۲ کرمانشاه