بررسی نقش تعامل والدین با مدرسه در مدیریت اضطراب تحصیلی کودکان دبستانی

اضطراب تحصیلی، شامل نگرانی ها و تنش های مرتبط با عملکرد در مدرسه و به ویژه امتحانات، می تواند مانعی جدی برای یادگیری و بهزیستی کودکان در دوره ابتدایی باشد. در حالی که عوامل فردی و محیط کلاسی در بروز این اضطراب نقش دارند، کیفیت تعامل و همکاری بین دو محیط اصلی زندگی کودک، یعنی خانه و مدرسه، نیز به عنوان یک عامل تاثیرگذار و در عین حال قابل بهبود، اهمیت فزاینده ای یافته است. "تعامل والدین با مدرسه" به مجموعه ارتباطات، مشارکت ها و همکاری هایی اطلاق می شود که بین خانواده و کارکنان مدرسه (معلمان، مدیران، مشاوران) در جهت حمایت از رشد و یادگیری کودک شکل می گیرد. هدف این مقاله مروری، بررسی و تحلیل نقش بالقوه تعامل سازنده و مثبت والدین با مدرسه در مدیریت و کاهش اضطراب تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی است. مقاله با تبیین ماهیت اضطراب تحصیلی در این دوره و تشریح ابعاد مختلف تعامل والدین-مدرسه، به بررسی مکانیسم های احتمالی می پردازد که از طریق آن ها، این تعامل می تواند به کاهش اضطراب کودک کمک کند. این مکانیسم ها شامل ایجاد درک مشترک و انتظارات هماهنگ، تسهیل شناسایی زودهنگام مشکلات، تقویت اثربخشی حمایت والدین، افزایش احساس امنیت کودک، و کاهش استرس کلی در هر دو محیط خانه و مدرسه است. بخش کاربردی مقاله به تفصیل به راهبردهای عملی برای مدارس به منظور تقویت تعامل با والدین (مانند ایجاد فرهنگ پذیرا، ارتباطات موثر، کارگاه های آموزشی) و برای والدین به منظور تعامل سازنده با مدرسه (مانند ارتباط فعال، به اشتراک گذاری اطلاعات، همکاری در حل مسئله) می پردازد و به چالش ها و راهکارهای غلبه بر موانع این تعامل اشاره می کند. مقاله نتیجه می گیرد که تقویت پیوند و همکاری میان خانه و مدرسه از طریق تعاملات مثبت و هدفمند، یک راهبرد کلیدی و ضروری برای ایجاد یک شبکه حمایتی موثر پیرامون کودک و کمک به او در مدیریت اضطراب تحصیلی و شکوفایی در دوره ابتدایی است.

کلیدواژه ها:

تعامل والدین با مدرسه ، اضطراب تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی ، مشارکت والدین ، همکاری خانه و مدرسه ، بهزیستی کودک