تحلیل آماری کیفیت پیاده روهای شهری با تاکید بر پاسخ دهی اجتماعی (مطالعه موردی پیاده روهای شهر دماوند)

در مسیر پیاده رو به عنوان بخش جدایی ناپذیر سیستم حمل و نقل شهری و ارتباط دهنده مبدا، مقصد با سواره رو می باشد و پیاده روها در جابجایی ساکنین شهرها و انتقال ترافیک نقش بسزایی بر عهده دارند. منظور از پیاده روی شهری معابری با باالترین حد نقش اجتماعی اند که در آنها تسلط کامل با عابر پیاده بوده و از وسایل نقلیه موتوری تنها به منظور سرویس دهی به زندگی جاری در معبر استفاده می شود. لذا هدف این تحقیق، ارزیابی کیفیت پیاده روها در سطح شهر دماوند و ارائه راهکارهایی برای ارتقای سطح کیفی آنها است. روش تحقیق، به لحاظ هدف کاربردی، به لحاظ ماهیت توصیفی – تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات، روش کتابخانه ای و میدانی می باشد. جامعه آماری در این تحقیق شامل شهروندان شهر دماوند می باشد. با توجه به اینکه این محدوده دارای ۴۸۳۸۰ نفر جمعیت می باشد، با استفاده از جدول استاندارد مورگان تعداد ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این راستا تعداد ۳۸۴ پرسشنامه در محدوده مورد مطالعه تکمیل گردید و برای ارزیابی فرضیات نیز از آزمون ضریب همبستگی اسپرمن استفاده شده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد که مولفه هایی مانند: عرض پیاده رو، روشنایی پیاده رو، شیب پیاده رو، عرض جدول و کانیو، وجود درختان در مسیر پیاده رو دارای شرایط مناسب و طبق ضوابط استاندارد می باشد و مولفه هایی مانند: جنس کف پیاده روها، نیمکت در حاشیه پیاده رو، مسدود نشدن پیاده رو، سطح ارتباط پیاده رو و سواره رو، احساس امنیت پیاده رو، نظافت و پاکیزگی پیاده رو، وجود مجسمه ها و آثار هنری، عرض جدول و کانیو در حاشیه پیاده رو، مناسب بودن مسیر پیاده رو برای معلولین، وجود فضای سبز و وجود سطل زباله در مسیر پیاده رو دارای کیفیت ضعیفی می باشند و طبق ضوابط استاندارد نمی باشند. در مجموع می توان گفت که اصول ساختاری پیاده روهای محدوده مورد مطالعه از نظر سطح خدمات دهی مناسب نمی باشد و رفاه نسبی را فراهم نمی کند. همچنین بعد از ارزیابی فرضیات تحقیق طبق آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و سطح معناداری (sig) متغیرها مشخص شد که ارتباط معناداری بین وضعیت پیاده روها و تامین حقوق اجتماعی شهروندان و رضایتمندی آنان وجود دارد.

کلیدواژه ها:

پیاده روهای شهری ، کیفیت ، پاسخ دهی اجتماعی ، شهر دماوند