سیر حدیث پژوهی در سیستان از ورود اسلام تا سده های میانی

با توجه به اهمیت حدیث پژوهی و حدیث شناسی در اسلام و همچنین جایگاه سرزمین سیستان در تاریخ اسلام و علوم اسلامی، پژوهش حاضر به شیوه ی توصیفی-تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای که از ابزار فیش برداری گردآوری شده اند، به بررسی سیر حدیث پژوهی در سیستان از زمان ورود اسلام تا سده های میانی پرداخته و یافته های پژوش نشان می دهد که این روند با ورود اسلام و توسط دانشمندان و محققان اسلامی که به منطقه ی سیستان مهاجرت کرده بودند، آغاز شده و تا سده ی چهارم هجری، سیر صعودی داشته است که برجسته ترین حدیث پژوهان سیستانی ابوداوده (صاحب سنن)، عثمان بن سعید دارمی، ابوحاتم سجستانی، خطابی بسنتی، آبری و بسیاری دیگر بوده اند. لیکن از سده ی پنجم هجری به بعد، حوزه ی حدیث پژوهی و حدیث شناسی در منطقه ی سیستان، رو به افول نهاده و در سده ی هفتم به طور کلی، سلسله ی حدیث پژوهی و حدیث شناسی از این منطقه رخت بربسته است. نتایج نشان می دهد که علت این امر، انتقال مرکزیت حدیث پژوهی از شرق به غرب بویژه اندلس در سده های میانی اسلامی و دوم، اغنای منطقه ی سیستان از علم حدیث و توجه بیشتر دانشمندان و اندیشمندان این سامان به دیگر علوم اسلامی بوده است.

کلیدواژه ها:

حدیث ، حدیث پژوهی ، سیستان ، ورود اسلام ، سده های میانی اسلامی