بررسی مطالعات خودکارامدی و تاب آوری

تاب آوری یکی از برجسته ترین متغیرها در روانشناسی مثبت است که در سال های اخیر بیش از پیش شایان توجه قرار گرفته است و روانشناسان بر آن تاکید داشته اند و به تعبیر والر (۲۰۰۱)، به ظرفیت افراد در سازگاری پیدا کردن با شرایط دشوار زندگی گفته می شود.عوامل متعددی پیش بینی کننده تاب آوری هستند؛ یکی از این عوامل، حمایت اجتماعی است. پژوهش های متعددی همچون پژوهش چانگ و یارنال (۲۰۱۸)، کانگ و همکاران (۲۰۱۸) و وو و همکاران (۲۰۱۸) به رابطه مثبت تاب آوری با حمایت اجتماعی اشاره کرده اند.اهمیت ارتباطات اجتماعی برای سلامت انسان همواره شایان توجه بوده است. در زمینه ارتباطات اجتماعی، مفهوم حمایت اجتماعی نقش مهمی در زندگی انسان دارد و ازنظر کوهن، به معنی تدارک منابع مادی و روانشناختی از سمت افراد مهم زندگی مثل خانواده، دوستان و دیگر افراد مهم به منظور کمک رسانی به افراد در مقابله با فشارهای زندگی است (پارتر و چمبلس، ۲۰۱۷). مطابق با تعریف حمایت اجتماعی، افرادی که احساس می کنند ازطرف خانواده، دوستان و دیگر افراد مهم زندگیشان حمایت می شوند، در مواجهه با بحران ها و چالش های متعدد زندگی بهتر عمل می کنند و در غلبه بر موانع موفق ترند. نتایج در مطالعه کهکی و همکاران (۱۳۹۵)، نشان دادند حمایت اجتماعی قادر به پیش بینی تاب آوری در افراد سالم است؛ بنابراین با ارتقای سطح حمایت اجتماعی، تاب آوری افراد نیز بهبود می یابد.به سبب اینکه پژوهش ها حکایت از ارتباط مثبت حمایت اجتماعی با خودکارآمدی (فاطیما و جیبین، ۲۰۱۹) و معنا در زندگی (کراس، ۲۰۰۷) دارند، حمایت اجتماعی می تواند با ارتقای سطح خودکارآمدی و معنا در زندگی به شکل غیرمستقیم نیز بر بهبود میزان تاب آوری تاثیرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، حمایت اجتماعی ، روانشناسی مثبت ، حمایت اجتماعی ، منابع مادی