رویکردهای نوین تدریس در تدریس زبان و ادبیات فارسی در دوره متوسطه

مقاله حاضر از نوع توصیفی و از لحاظ گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای است که با توجه به نظرات اندیشمندان این عرصه به رشته تحریر در آمده است. هدف از نگارش این مقاله بررسی رویکردهای نوین تدریس در تدریس زبان و ادبیات فارسی در دوره متوسطه میباشد. امروزه هر فرد بشر ناچار از استفاده یافتههای جدید است. از آنجا که در مدارس ما نیز دانش آموزان براز آینده تربیت می شوند و هر ساله مطالب و محتواهای کتابها نیز تغییر می یابد این ضرورت یعنی استفاده از شیو های نو،جدید و کارا بسیار احساس می شود . یکی از مشکلات مهم و اساسی در نظام آموزش و پرورش خصوصا در کشور ما، به کار نگرفتن روش های تدریس نوین در آموزش است. آشنایی با روش های مختلف تدریس می تواند زمینه ای جهت بر خورد متقابل و منطقی با دانش آموزان از یک مجرای ارتباطی صحیح مه کند بطوری که همواره تفکر منطقی داشته باشد . آنچه در این مقاله آمده ، نگاهی کوتاه و گذرا به روش ها نوین تدریس در ادبیات فارسی از جمله یادگیری از طریق همیاری ، شیوه ی نمایشنامه ای شیوه ی بحر گروهی، الگوی بدیعه پردازی یا نو آفرینی، روش یورش مغزی الگوی تفکر استقرائی می با شد . امید آنک مورد توجه واستفاده معلمین گرامی واقع شود .