تاثیر نیتراپایرین بر عملکرد ذرت و سورگوم علوفه ای در کشت خالص و مخلوط در شرایط متفاوت خاک ورزی

افزایش کاربردکودهای شیمیایی و درصد بالای آبشویی آن ها منجر به کاهش کارایی آن ها و آلودگی محیط زیست می شود. از این رو مهارکننده های نیتریفیکاسیون خاک می تواند کارایی جذب را افزایش و میزان هدررفت کودهای اوره را کاهش دهد. کشت مخلوط یکی از راهکارهای افزایش تنوع زیستی و بهبود کارایی تولید در واحد سطح می باشد، از این رو کشت مخلوط ذرت و سورگوم علوفه ای در سطوح متفاوت کودی و خاک ورزی در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در شهرستان کرج اجرا گردید. تیمار ها شامل سامانه های خاک ورزی (مرسوم و بدون خاک ورزی)، نوع های متفاوت کود نیتروژن (شاهد، اوره و اوره + نیتراپایرین) بودند. الگوهای کشت نیز شامل کشت خالص سورگوم، ذرت علوفه ای و کشت مخلوط جایگزینی آن ها بودند. نتایج نشان داد بالاترین ارتفاع بوته (۸۳/۲۶۸ سانتی متر)، وزن تر علوفه (۶۷/۸ کیلوگرم در مترمربع) و نور جذب شده (۳۲/۱۱۳۵ مگاژول در مترمربع) در خاک ورزی مرسوم و تیمار اوره + نیتراپایرین بدست آمد. بالاترین میزان LER (۱۴/۱ ) و محتوی کلروفیل (۱۸/۷۰ درصد) در خاک ورزی مرسوم و اوره + نیتراپایرین بود. به طور کلی نتایج نشان داد خاک ورزی مرسوم نسبت به بدون خاک ورزی عملکرد بالاتری در صفات داشت و این به دلیل نفوذ بهتر ریشه و آب می باشد. کاربرد نیتراپایرین نیز با نگه داشت اوره در محیط ریشه منجر به افزایش جذب و عملکرد می گردد. کشت مخلوط نسبت به خالص برتری داشت و این می تواند در کاهش مصرف آب با توجه مقاومت سورگوم علوفه ای به خشکی اثرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

سطح برگ ، شاخص بهره وری سیستم ، فشردگی خاک ، نسبت برابری زمین ، نیتریفیکاسیون