معماری منظر، بوم شناسی و زیبایی شناسی در معماری

معماری هنر ساختن فضا و فضا، عصاره معماری است. در هنر طراحی و معماری، فضای ذهنی و روابط منطقی آن آغاز می شود و فضای عینی و علمی می انجامد. انسان در فضای معماری تفکر می کند و پس از زندگی در آن فضایی را خلق می کند. واژه منظر با مفاهیم پیچیده عینی و ذهنی و ابعاد گسترده فیزیکی و غیر فیزیکی همواره محل بحث صاحب نظران در موارد فکری مرتبط با محیط زیست، جغرافیا، طراحی شهری، معماری و سایر رشته های وابسته بوده است. زمانی که فعالیت معماری معطوف به طبیعت و مناظر طبیعی می شود و در قالب علم معماری منظر نمود پیدا می کند. یکی از مسایل مهم زیستگاه های جوامع انسانی نگرش مسایل بومی و بوم آوردی سرزمین بدون در نظر گرفتن مسایل اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اقلیمی هر سرزمین می باشد که با توجه به آن طراحی می شود. بوم شناسی منظر با مطالعه الگوها و فرایند های منظر می پردازد و همزمان گامی فراتر از تحلیل علمی، عوامل مداخله گر انسانی و متغیرهای فرهنگی همگام با متغیرهای محیط فیزیکی و طبیعی مورد مداخله است به همین دلیل بوم شناسی در منظر طبقه بندی متفاوتی دارد. هر طراحی برای زندگی انسان با مقوله هنر و مفاهیم زیبایی شناسانه مواجه می شوند. بحث "زیبایی شناسی معماری" مبانی نظری و کیفی در طراحی مارا به بررسی بیشتر عناصر خلق زیبایی و یا ارزیابی این مفهوم هدایت می کند. زیبایی شناسی پدیده ای کامال حسی است و انسان به عنوان اشرف مخلوقات دارای قوه تعقل و درک است. اصول زیبایی شناسی طبیعی که رابطه حسی و عاطفی با زیبایی ها و جلوه های طبیعی را بیان می کند و در سنجش آن موثر خواهد بود. عملکرد و فرم در ساختار معماری که چرخشی میان هستی(انسان) و کالبد سخت(فرم و جنس بنا) شکل گرفته است در حالیکه می خواهد به نیازهای انسان پاسخ دهد.

کلیدواژه ها:

معماری ، منظر ، بوم ، بوم شناسی ، انسان ، زیبا ، زیبایی شناسی