طراحی جزیره مصنوعی گردشگری با رویکرد معماری پای دار در بندر گناوه (چشم اندازی نو برای توسعه پایدار)

در این مقاله به بررسی و طراحی یک جزیره گردشگری مصنوعی در بندر گناوه با رویکرد معماری پایدار می پردازد. هدف اصلی پژوهش، ارائه طرحی است که ضمن ارتقای زیرساخت های گردشگری منطقه، الول توسعه پایدار را رعایت کرده و کمترین تاثیر منفی بر محیط زیست داشته باشد. در این راستا، از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی استفاده شده است که شامل برداشت های میدانی برای شناسایی ویژگی های اقیمی و زیست محیطی منطقه، و تحلیل داده های به دست آمده از منابع کتابخانه ای و علمی بوده است. طراحی پیشنهادی بر مبنای بهره گیری از انرژی های تجدیدپذیر، استفاده از مصالح بومی و کم مصرف، و مدیریت بهینه منابع و انرژی شکل گرفته است. نتایج نشان می دهد که طراحی مبتنی بر الول معماری پایدار می تواند نه تنها آثار زیست محیطی منفی را کاهش دهد، بلکه تجربیات منحصربه فرد و ماندگار برای گردشگران فراهم کند. این پژوهش می تواند به عنوان الگویی عملی برای توسعه پروژه های گردشگری در سایر مناطق ساحلی ایران مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

جزیره گردشگری ، معماری پایدار ، جزیره مصنوعی ، پایداری ، بندرگناوه