رابطه فرهنگ با معماری قدمگاهی و تاثیر آن در طرح قدمگاه جهرم

این پژوهش به بررسی قدمگاه ها به عنوان بخشی از میراث فرهنگی، مذهبی و تاریخی پرداخته و نقش آن ها در شکل گیری باورهای جمعی، فرهنگ معماری و هویت سازی جوامع مختلف را مورد تحلیل قرار می دهد. نتایج نشان می دهد که قدمگاه ها نه تنها جایگاه دینی، بلکه نشانه هایی از هویت فرهنگی و تاریخی ملت ها بوده و در بسیاری از موارد، به عنوان یادگاری از تمدن های پیش از اسالم، تغییرات معنوی و معماری مهمی را در خود جای داده اند. قدمگاه ها، به ویژه در ایران، نه تنها اماکن زیارتی بلکه به عنوان نمادهایی از ارتباط میان تاریخ ادیان و میراث معماری شناخته می شوند. در این مقاله با هدف تمرکز بر قدمگاه جهرم، به ریشه های تاریخی و مذهبی این بنا، از دوره ساسانی تا اسلامی، پرداخته شده و تاثیر باورهای دینی در تغییر کاربری این مکان ها بررسی شده است. عالوه بر این، مشکلات ناشی از مرمت های غیر اصولی و بی توجهی به اصول حفاظتی این آثار برجسته شده است. روش پژوهش در این مقاله توصیفی و مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و کتاب هایی با موضوع مرتبط با قدمگاه ها انجام پذیرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که قدمگاه ها در طول تاریخ در تالقی سنت های بومی، باورهای مذهبی و معماری محلی قرار داشته اند و حفاظت از آن ها نیازمند درک عمیق تر از ارزش های تاریخی و معنوی این بناهاست.

کلیدواژه ها:

قدمگاه ها ، میراث فرهنگی ، هویت سازی ، تاریخ ادیان ، مرمت غیر اصولی ، معماری محلی