بررسی رابطه بین درگیری تحصیلی با وضعیت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی و تاثیرات آن

در دنیای امروز، آموزش و پرورش به عنوان یکی از اصلی ترین ابزارهای توسعه انسانی و اجتماعی شناخته می شود. در این میان، مقطع ابتدایی به عنوان زیربنای نظام آموزشی، نقش کلیدی و تعیین کننده ای در شکل گیری شخصیت، نگرش ها، و مهارت های پایه ای دانش آموزان دارد. آنچه در این سال های ابتدایی اتفاق می افتد، نه تنها بر عملکرد تحصیلی فعلی دانش آموزان تاثیرگذار است، بلکه مسیر آینده ی تحصیلی و حرفه ای آن ها را نیز رقم می زند. از این رو، شناسایی عوامل موثر بر کیفیت و اثربخشی آموزش در این مقطع حساس، همواره مورد توجه پژوهشگران، معلمان، و سیاست گذاران آموزشی بوده است. یکی از مفاهیم نوظهور و مهم در روان شناسی تربیتی و علوم آموزشی که در سال های اخیر جایگاه ویژه ای در مطالعات مربوط به عملکرد تحصیلی دانش آموزان پیدا کرده است، "درگیری تحصیلی" یا "مشارکت تحصیلی" (Academic Engagement) می باشد. درگیری تحصیلی مفهومی چندبعدی است که جنبه های رفتاری، شناختی و عاطفی تعامل دانش آموز با محیط یادگیری را شامل می شود. این مفهوم نشان دهنده ی میزان علاقه، انرژی، تمرکز، و پشتکار دانش آموز در فرآیند یادگیری است و اغلب به عنوان شاخصی مهم برای پیش بینی موفقیت تحصیلی، کاهش افت تحصیلی، و افزایش انگیزش یادگیری تلقی می شود. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی رابطه بین درگیری تحصیلی با وضعیت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی و تاثیرات آن شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که دانش آموزانی که در فرآیند یادگیری مشارکت فعالی دارند، معمولا نمرات بالاتری کسب می کنند، احساس تعلق بیشتری به مدرسه دارند، و کمتر در معرض خطر ترک تحصیل قرار می گیرند. در مقابل، کاهش درگیری تحصیلی اغلب با افت عملکرد تحصیلی، بروز رفتارهای ناسازگارانه، و احساس نارضایتی از مدرسه همراه است.

کلیدواژه ها:

درگیری تحصیلی ، وضعیت تحصیلی ، دانش آموزان ، گوشه گیری ، مدرسه