اثر تنوع بخشی عملیات بیمه گری بر ریسک سرمایه گذاری شرکت های بیمه

این پژوهش اثر تنوع بخشی در عملیات بیمه­ گری و سبد بیمه ای بر میزان ریسک ­پذیری در سرمایه ­گذاری شرکت های بیمه را بررسی می­کند. طبق فرضیه مدیریت ریسک هماهنگ انتظار می‎رود بین ریسک سرمایه گذاری و ریسک بیمه‎ گری شرکت های بیمه رابطه منفی وجود داشته باشد بطوری که شرکت‎های بیمه ای که ریسک بیمه‎گری را از طریق تنوع ‎بخشی سبد بیمه ‎ای کاهش (افزایش) می ‎دهند به دنبال آن ریسک سرمایه ‎‎گذاری خود را افزایش (کاهش) دهند بدون توجه به اینکه سطح کل ریسک افزایش یا کاهش یابد و یا اینکه ثابت بماند. در این پژوهش برای بررسی اثر تنوع بخشی سبد بیمه‎ ای به عنوان متغیر مستقل بر میزان ریسک ‎پذیری در دارایی ها به عنوان متغیر وابسته از مدل‎های رگرسیونی حداقل مربعات معمولی و حداقل مربعات دو مرحله‎ای استفاده شد. سایر متغیرهای مهم اثرگذار بر ریسک‎ سرمایه‎ گذاری نیز در مدل‎ها لحاظ شدند. همچنین برای بررسی پایداری نتایج از معیارهای جایگزین تنوع‎بخشی و ریسک‎ پذیری در دارایی ‎ها و مطالعه رویدادی استفاده شد. نمونه‎ پژوهش شامل ۲۹ شرکت بیمه ی مستقیم است و دوره پژوهش از سال ۱۳۸۵ تا ۱۴۰۲ را پوشش می دهد. یافته‎ها نشان دادند مطابق با فرضیه مدیریت ریسک هماهنگ شرکت های بیمه­ای که پرتفوی بیمه ­ای متنوع­تری دارند نسبت به شرکت های بیمه  ­ای که از تنوع کمتری برخوردارند در سرمایه گذاری­های خود ریسک پذیرترند. نتایج این پژوهش نسبت به معیارهای مختلف اندازه گیری تنوع بخشی در عملیات بیمه ­گری و معیارهای اندازه گیری ریسک ­پذیری در دارایی­ ها و تورش های بالقوه ناشی از درون­زایی متغیرها معتبر و پایدار باقی ماندند. همچنین مطالعه رویدادی نشان داد شرکت هایی که میزان تنوع­ سبد بیمه­ ای خود را در یک دوره کاهش می­ دهند و متمرکزتر می ­شوند ریسک سرمایه‎ گذاری خود را نیز کاهش می­ دهند و متقابلا شرکت هایی که سبد بیمه ای خود را در یک دوره متنوع­تر می­کنند به تناسب آن دارایی ­های پرریسک ­تری در سرمایه گذاری خود انتخاب می ­کنند.

کلیدواژه ها:

تنوع بخشی ، عملیات بیمه گری ، ریسک سرمایه گذاری ، مدیریت ریسک هماهنگ