شناسایی مناطق مناسب جهت احداث مخازن ذخیره آب کوچک با استفاده از روشهای تصمیمگیری مختلف (مطالعه موردی: استان زنجان)

مکانیابی بهمنظور ساخت مخازن ذخیره کوچک آب از جمله اقداماتی است که امروزه با کاهش بارشها بهخصوص در مناطق خشک و نیمهخشک، مورد توجه ویژهای قرار گرفته است. در این پژوهش با بهکارگیری روشهای مختلف اولویتبندی شامل روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، تحلیل شبکهای (ANP) و منطق بولین، مناطق مستعد جهت احداث مخازن ذخیره آب کوچک تعیین شد. برای این منظور، معیارهایی نظیر دسترسی به منابع آب، شوری، توپوگرافی، کاربری اراضی، خصوصیات زمینشناسی، راه دسترسی و عوامل اقلیمی در نظر گرفته شد. نقشه پهنهبندی معیارها تهیه و پس از انجام مقایسههای زوجی و تعیین ضرایب وزنی آنها، نقشه نهایی طبقهبندی اراضی به دست آمد. نتایج نشان داد، بیشترین وزن و اهمیت مربوط به معیار منابع آب میباشد. بر پایه نقشههای مکانیابی تهیه شده، در روش AHP و ANP مجموع اراضی مناسب بهترتیب ۲/۵۰ و ۷/۵۱ % و نامناسب نیز بهترتیب ۲/۱۸ و ۱۶ % تعیین شد. بر پایه نتایج حاصل شده از روش بولین، میزان اراضی مناسب و نامناسب بهترتیب ۶/۵ و ۴/۹۴ % حاصل شد. در نهایت روشهای AHP و ANP بهعنوان ابزار مناسب در شناسایی مناطق مناسب بهمنظور احداث مخازن ذخیره آب پیشنهاد میگردد.

کلیدواژه ها:

اولویتبندی ، وزن ، مخزن ذخیره آب ، معیار