عدالت آموزشی؛ مفهومی گمشده در نظام تعلیم و تربیت

عدالت آموزشی به عنوان یکی از اساسی ترین اصول نظام های آموزشی توسعه یافته، نقش کلیدی در تامین فرصت های برابر برای یادگیری، رشد و شکوفایی استعدادهای فردی و جمعی ایفا می کند. این اصل بر آن است که هر فرد، فارغ از موقعیت اقتصادی، جغرافیایی، فرهنگی، یا جنسیتی، باید به امکانات و منابع آموزشی با کیفیت دسترسی برابر داشته باشد. با این حال، بررسی وضعیت آموزش در ایران نشان می دهد که تحقق عدالت آموزشی هنوز با چالش های متعدد ساختاری و اجرایی مواجه است. وجود شکاف های عمیق در توزیع منابع، کیفیت معلمان، دسترسی به فناوری، و محتوای درسی منجر به شکل گیری نابرابری هایی شده که نه تنها فرصت های آموزشی را برای برخی دانش آموزان محدود می کند، بلکه بازتولید نابرابری های اجتماعی را در پی دارد. این مقاله تلاش دارد ضمن تبیین مفهوم عدالت آموزشی، موانع موجود در مسیر تحقق آن را بررسی کرده و با تکیه بر تحلیل های نظری و شواهد تجربی، راهکارهایی برای ارتقاء عدالت آموزشی در نظام تعلیم و تربیت ایران ارائه دهد. یافته های این پژوهش می تواند به سیاست گذاران آموزشی در طراحی و اجرای برنامه هایی با رویکرد عدالت محور کمک نماید.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، فرصت برابر ، تبعیض آموزشی ، کیفیت آموزش ، سیاست گذاری آموزشی