تاثیر هوش مصنوعی در طراحی مسیرهای یادگیری فردی برای دانش آموزان

یکی از بزرگترین چالش های نظام های آموزشی در سراسر جهان، پاسخگویی موثر به تنوع گسترده یادگیرندگان از نظر دانش پیشین، سرعت یادگیری، علایق و نیازهای فردی است. الگوی سنتی "یک اندازه برای همه" اغلب در برآوردن این نیازهای متنوع ناکام می ماند و منجر به کاهش انگیزه، عدم درگیری و شکاف های یادگیری می شود. یادگیری شخصی سازی شده، به عنوان یک هدف آموزشی دیرینه، نویدبخش ارائه تجارب یادگیری متناسب با ویژگی های منحصر به فرد هر دانش آموز است. در دهه های اخیر، هوش مصنوعی به عنوان فناوری کلیدی ظهور کرده است که پتانسیل تحقق این هدف را در مقیاسی بی سابقه فراهم می کند. هوش مصنوعی قادر است از طریق جمع آوری و تحلیل حجم عظیمی از داده های یادگیرنده، مدل های پویایی از دانش، مهارت ها و نیازهای او ایجاد کرده و بر اساس آن، مسیرهای یادگیری فردی را طراحی و ارائه دهد. این مسیرها شامل توالی های تطبیقی از محتوا، فعالیت ها، ارزیابی ها و بازخوردها هستند که هدفشان بهینه سازی فرآیند یادگیری برای هر فرد است. این مقاله مروری به تحلیلی عمیق و ارزیابی نقش هوش مصنوعی در طراحی و پیاده سازی مسیرهای یادگیری فردی می پردازد. در این راستا، مکانیزم های کلیدی که هوش مصنوعی از طریق آن ها به شخصی سازی یادگیری می پردازد تشریح شده و تاثیرات بالقوه آن بر اثربخشی یادگیری، انگیزه و مشارکت، توسعه مهارت های خودراهبری و فراشناختی، و همچنین مسائل مربوط به عدالت آموزشی مورد بحث قرار می گیرد. ضمن تاکید بر مزایای بالقوه قابل توجه مسیرهای یادگیری فردی مبتنی بر هوش مصنوعی، چالش های عمده ای نظیر مسائل مربوط به حریم خصوصی داده ها، سوگیری الگوریتمی، کیفیت محتوا و طراحی پداگوژیکی، هزینه ها و شکاف دیجیتال، و نقش در حال تحول معلم نیز به تفصیل بررسی می شوند. این مرور نتیجه می گیرد که هرچند هوش مصنوعی ابزاری قدرتمند برای شخصی سازی یادگیری است، اما تحقق کامل پتانسیل آن نیازمند رویکردی انتقادی، طراحی دقیق، توجه به ملاحظات اخلاقی و حفظ نقش محوری انسان در فرآیند آموزش است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، مسیرهای یادگیری فردی ، یادگیری شخصی سازی شده ، یادگیری تطبیقی ، مدل سازی یادگیرنده ، فناوری آموزشی ، تحلیل یادگیری.