الگوهای تربیتی مبتنی بر هوش مصنوعی برای پرورش رهبران خلاق و مشارکت جو در مدارس

آینده جوامع به طور فزاینده ای به رهبرانی بستگی دارد که نه تنها قادر به تولید ایده های نوآورانه و حل خلاقانه مسائل پیچیده باشند، بلکه بتوانند با رویکردی مشارکتی، فراگیر و اخلاقی، افراد و گروه ها را در جهت اهداف مشترک هدایت کنند. نظام های آموزشی سنتی اغلب در پرورش نظام مند این دو بعد حیاتی رهبری (خلاقیت و مشارکت جویی) با چالش هایی روبرو هستند. ظهور هوش مصنوعی (AI) در عرصه آموزش، فرصت های بی سابقه ای را برای بازاندیشی و طراحی الگوهای تربیتی نوین فراهم می کند. این مقاله مروری، با فراتر رفتن از بررسی صرف ابزارهای هوش مصنوعی، به کاوش و ارائه چارچوب های مفهومی برای "الگوهای تربیتی مبتنی بر هوش مصنوعی" می پردازد که به طور خاص برای پرورش رهبران خلاق و مشارکت جو در محیط های مدرسه طراحی شده اند. استدلال اصلی این است که با ادغام هوشمندانه قابلیت های هوش مصنوعی (مانند شخصی سازی، شبیه سازی های پیچیده، تحلیل داده های فرآیندی، و پشتیبانی از همکاری) در یک چارچوب پداگوژیکی منسجم، می توان تجارب یادگیری قدرتمندی را خلق کرد که به طور همزمان تفکر واگرا، ریسک پذیری خلاقانه، مهارت های ارتباطی بین فردی، تصمیم گیری مشترک و مسئولیت پذیری اخلاقی را تقویت می کنند. این مقاله ویژگی های کلیدی چنین الگوهای فرضی را تشریح می کند، از جمله: محیط های یادگیری مبتنی بر چالش که نیازمند راه حل های نوآورانه و تلاش تیمی هستند؛ مسیرهای شخصی سازی شده برای توسعه مهارت های تفکر خلاق؛ پلتفرم های همکاری هوشمند که فرآیندهای مشارکتی را تسهیل و تحلیل می کنند؛ و حلقه های بازخورد فرآیندگرا با استفاده از هوش مصنوعی. ضمن تاکید بر ماهیت مفهومی این الگوها، چالش های پیاده سازی و نقش حیاتی معلم به عنوان معمار، تسهیل گر و راهنمای اخلاقی این محیط های یادگیری نوین مورد بحث قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، الگوهای تربیتی ، رهبری خلاق ، رهبری مشارکتی ، نوآوری آموزشی ، توسعه دانش آموز ، یادگیری مبتنی بر شبیه سازی.