بررسی طبیعی بودن برخی پسوندهای فاعلی در تاریخ الوزرا

در پژوهش حاضر به بررسی داده بنیاد میزان بی نشانی و طبیعی بودن برخی از وندهای فاعلی شامل«-گر، -کار، -مند، -نده، -سار، -وار، -ا، -ان، -بان و –ار» با رویکردی داده بنیاد در کتاب تاریخ الوزرا (قرن ششم) و در چارچوب صرف طبیعی پرداخته شده است. طبیعی بودن و نشان داری، در بسیاری از حوزه ها ازجمله آموزش زبان کاربرد دارد. باتوجه به تعدد وندهای فاعلی در زبان فارسی، تاکنون پژوهشی تاریخی و داده بنیاد انجام نشده تا مشخص شود که کدام یک از این وندها در قرن ششم بی نشان ترین و در نتیجه، طبیعی ترین، و کدام یک نشان دارترین و غیرطبیعی ترین وند فاعلی بوده است. داده های پژوهش حاضر، از کتاب تاریخ الوزرا با استفاده از نرم افزار انت کانک استخراج شده است؛ پس از شمارش و بررسی تک تک وندهادر بافت کاربردشان مشخص شد که طبیعی ترین وند در «-گر» و غیرطبیعی ترین، وند «-سار» است. همچنین، مشخص شده است که در کتاب موردنظر، وند «-ار» فاعلی نیست و به عنوان وند مفعولی یا مصدری عمل کرده است.

کلیدواژه ها:

پسوندهای فاعلی ، تاریخ الوزرا ، داده تاریخی ، صرف طبیعی